WINTERTRIP LUCERNE LAKE REGIO (ZONDER SKI'S)

Een wintervakantie in Zwitserland is enkel voor skiërs, snowboarders en freeriders? Niks is minder waar, want ook voor niet wintersporters zoals wij, is Zwitserland een mooie winterbestemming. Wij nemen de proef op de som en trekken naar de Lucerne Lake Regio, naar de bergen rondom het fjordachtige Vierwaldstättermeer en combineren sneeuwhikes en spectaculaire panorama's met de locale gastronomie.

Maria Hilfkapel Stoos.

De manier waarop de Zwitsers de bergen bedwingen blijft ons keer op keer verbazen. Zoals in Schwyz waar de Stoosbahn, de steilste funicular ter wereld, ons in 5 minuten naar het idyllische bergdorp Stoos brengt. Over een lengte van 1,77km klimt de kabelspoorbaan 744m door drie tunnels en over twee bruggen en overwint een helling van maar liefst 47°. Een wereldrecord. Bij de terminal installeren we ons in Stoos Lodge, een design- en lifestylehotel op 1300m, waarvan het cosy interieur ons meteen een warm en welcoming gevoel geeft. Onze kamer kijkt uit op het charmante Maria Hilfkapelletje tegen het decor van de Schyzer Alpen met als uitschieters de Grosser- en Kleiner Mythen. Dat het hotel een uitstekend restaurant heeft laten we ons geen twee keer zeggen. Het heerlijke viergangendiner met aangepaste Zwitserse wijnen smaakt bij -9° C buitentemperatuur dubbel zo lekker.

Met sneeuwschoenen door de bergen, ontspannend en leuk.

Zweven door de mooiste panorama's. Skiërs stromen 's morgens bij bosjes uit de Stoosbahn en daar zijn opvallend veel jongeren bij. Hun enthousiasme is aanstekelijk en stiekem benijden we ze omdat we zelf nooit op de lange latten leerden staan. Maar Stoos is ook voor niet-skiërs zoals wij een mooie winterbestemming. Met Nina, een ervaren berggids en een paar sneeuwschoenen met dito sticks trekken we het witte, zonovergoten landschap in, weg van de drukke pistes. Enkel de sneeuw die zacht onder onze voeten kraakt, breekt de perfecte stilte. Het uitzicht op de torenhoge bergen rondom is adembenemend, de rust maakt ons helemaal zen.

Fronalpstock.

Maar een 'walk in the park' wordt het niet. Nina loodst ons hier en daar over steile hellingen, waarbij we wat onhandig en luid lachend onderuit schuiven. Een lekkere lunch op het terras van Restaurant Balmberg geeft ons de nodige calorieën voor een volgende hike. Op de gondelbaan naar Fronalpstock (1922m) zweven we door de mooiste bergpanorama's, maar nog mooier wordt het langs de Peak Experience van Fronalpstock, een panoramaweg met uitzicht op 10 meren en talloze bergen zoals Rigi en Pilatus, waarvan enkel de toppen door de wolkenzee priemen.

"Op de gondelbaan naar Fronalpstock zweven we door de mooiste bergpanorama's."

Laaghangende wolken toveren Mount Rigi om tot een zwart-witte postkaart.

De wereld in zwart-wit. Een winterse ochtendspits in het station van Luzern heeft iets surrealistisch. Zakenmensen in maatpak, pendelaars en wintersporters met ski's over de schouders krioelen er druk door elkaar. Wij nemen de trein naar Arth-Goldau, waar een tandradtrein ons aan een slakkengang naar de top van de Mount Rigi (1748m) voert. Enkele jaren geleden stonden we hier in de zomer te genieten van het waanzinnig mooie uitzicht op de Vierwaldstättersee, alias Lake Lucerne, dat erg veel weg heeft van een fjord. Laaghangende wolken zijn spelbreker dit keer en toveren het berglandschap om tot een een wat troosteloze, maar mooie zwart-witte postkaart.

Met de Europa over de Vierwaldstättersee naar Luzern.

We zetten onze reis verder met de bergtrein naar Vitznau, over de spoorweg, waar in 1871 de eerste tandradtrein van Europa reed. In Vitznau gaan we aan boord van de Europa, één van de 19 schepen van Lake Lucerne die dagelijks de Vierwaldstättersee doorkruisen. In 1837 werden de schepen van Lake Lucerne als transport- en passagiersvloot operationeel, maar na de komst van de Zwitserse spoorwegen worden ze voor het toerisme ingezet. In de comfortabele boordbistro komen we op adem met gebak en warme chocolademelk, terwijl de mooiste landschappen aan ons voorbijschuiven.

Luzern in wintermodus.

Wanneer we Luzern binnenvaren schijnt de zon volop. Aan de bekoorlijke stad, in de schaduw van de Pilatusberg, houden we van een vorig zomerbezoek nog vele leuke herinneringen over. En daar zitten de gezellige terrasjes langs de St-Qarliquai voor veel tussen. Maar ook in wintermodus straalt Luzern volop charme uit. Het is een mooi moment om Luzern te herontdekken via de vele highlights: de iconische Kapellbrücke met watertoren, de Spreuerbrücke, het Löwenmonument en de oude stadsmuren. Onze winterwandeling bezegelen we met een degustatie bij Max Chocolate. Dit familiebedrijf in de Hertensteinstrasse produceert sinds 2009 'single origin chocolate' en handgemaakte pralines van de beste kwaliteit. De goedkoopste zijn ze niet, maar je krijgt wel waar voor je geld. 's Avonds dineren we de mooie setting van de eeuwenoude Burgerstube bij Wilden Mann. Tijdens een overheerlijk diner doen we ons te goed aan de huisspecialiteit, Chügelipastete: kalfsragout met balletjes in een romig sausje met in cognac gemarineerde rozijnen. Mét een Zwitserse wijn erbij.

"Laaghangende wolken zijn spelbreker en toveren het berglandschap om tot een een wat troosteloze, maar mooie zwart-witte postkaart."

Titlis Rotair, de eerste roterende kabellift ter wereld.

Het hart van Zwitserland. In amper 50 minuten rijdt de trein ons vanuit Luzern naar het Walhalla voor freeriders: Engelberg. Bij de kabelbaan worden we opgewacht door de Geny Hess, Engelberger in hart en nieren, freeride pionier en notoir wijnliefhebber. De Titlis Express - een gondelbaan door locals omgedoopt tot Curry Express vanwege de lange rijen Indiërs die er 's zomers aanschuiven - voert ons via Trübsee (1800m) naar Stand (2428m) waar de Titlis Rotair het overneemt. Vijf minuten later staan we op de top van de 3020m hoge Titlisberg. Vanop het zonneterras kijken we uit op tientallen bergtoppen die als eilandjes in een zee van wolken drijven. 'We staan hier letterlijk in het midden van Zwitserland,' zegt Geny terwijl hij de Matterhorn en Bernina aanwijst. Het uitzicht is ronduit spectaculair. Boven de wolken, op eenzame hoogte, geeft ons steeds een intens gevoel van vrijheid, waar de dagelijkse besognes smelten als sneeuw voor de zon.

Titlis Cliff Walk, de hoogste hangbrug van Europa.

Vanaf het terras wandelen we naar de smalle Titlis Cliff Walk, de hoogste hangbrug van Europa, waar een gapende diepte ons vervaarlijk aanstaart. Een scherpe wind wiegt de brug zachtjes heen en weer, wat voor extra adrenaline zorgt. Geny wijst het traject aan waar hij hier vaak naar beneden skiet. En daar is moed voor nodig, veel moed. Bij de Titlisgletsjer zetten minder heroïeke, maar ervaren skiërs hun afdaling in. In een helse vaart glijden ze naar beneden. Voor we de kabelbaan naar Trübsee nemen, neemt Geny ons nog mee het hart van de Titlisgletsjer. Het lange wandelpad, dat 20m diep in de gletsjer loopt, zorgt met z'n ijssculpturen voor een déja-vu van de Jungfraujoch. Doordringen in de ijskoude buik van een gletsjer blijft een unieke belevenis.

Trübmeer, Engelberg.

In Trübsee trekken we onze sneeuwschoenen weer aan voor een hike rond het Trübmeer, een hydro-elektrisch reservoir dat een ondergrondse energiecentrale voedt. In de zomer is het een populaire spot voor hikers, maar ook 's winters kan je er mooie wandelingen maken. Het bergmeer schuilt onder een dikke laag sneeuw, net als het omliggende landschap, waar de schaduw van kleine heuvels voor een contrasterend ying-yangeffect zorgen. Op het circuit van het nabijgelegen SnowXpark leven we ons uit met hippe bobsla's, een elektrisch aangedreven combinatie van een bobslee en een sneeuwmobiel. Na enkele verkenningsrondjes racen we met elkaar, soms nét iets te onstuimig, met als gevolg dat we al eens uit de bocht gaan.

Samen met Geny warmen we ons op in het oer-Zwitserse decor van de berghut in Stand. Rösti met braadworst en rode wijn uit Wallis gaan er vlot in na een hyperactief dagje op de Titlisberg. Geny is duidelijk in z'n element, de Titlis is zijn absolute habitat. Wanneer hij niet de lokale lawineploeg leidt of in z'n wijnwinkel staat gaat hij freeriden. 'Ik ski van toen ik drie jaar oud was en sta intussen al 75 jaar op de latten,' vertelt hij tussen twee happen rösti door. 'Ik zag Engelberg veranderen van een verlaten berg tot een freeride mekka.' Geny is intussen een levende legende en wordt door velen beschouwd als de eerste freerider ter wereld. Zelf blijft hij er erg bescheiden onder. 'Ik hoef niks meer te bewijzen, voor mij is het vooral om de natuur te doen. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik op mijn 78 nog kan skiën en niet achterover geleund in mijn sofa mijn dagen moet slijten,' lacht hij.

"Boven de wolken, op eenzame hoogte, geeft ons steeds een intens gevoel van vrijheid."

Deze reportage kwam tot stand i.s.m. en werd gesponsord door: myswitzerland.com

REGIO LUZERN PRAKTISCH:

Vervoer: Zwitserland zet volop in op duurzaam toerisme en daar doen we graag aan mee. Wij trokken met de trein naar Luzern, praktisch, comfortabel én duurzaam. Vanuit Brussel zijn er meerdere mogelijkheden om naar Luzern te reizen met de trein Info: www.sbb.ch Voor ons plaatselijk vervoer kozen we zoals altijd voor de Swiss Travel Pass, heel praktisch én economisch. Met slechts één kaartje neem je de trein, bus, kabelbaan en boot in heel Zwitserland. Verder heeft de Swiss Travel Pass nog vele voordelen waaronder kortingen en zelfs gratis toegang in meer dan 500 Zwitserse musea.

Overnachten: Wij gingen overnachten in Hotel Montana Luzern, een stijlvol art-decohotel gebouwd in 1919 op een heuvel langs het meer. De kortste funicular ter wereld brengt je in één minuut van de promenade naar de receptie. Prachtig art-deco interieur met alle comfort, kamers met zicht op het meer van Luzern en het meest vriendelijke personeel ooit. Hotel Montana Luzern heeft twee uitsekende restaurants, de stijlvolle Louis Bar, een Beach Club op het terras en lekker en uitgebreid buffetontbijt. Info en reserveren: Art Deco Hotel Montana