CANET EN ROUSSILLON VOOR FOODIES

Canet-en–Roussillon, op een steenworp van Spanje, met de Pyreneeën als decor en 320 dagen zon per jaar, is een plek waar je volop kan genieten. Sinds vorige zomer hebben ze er nog een troef bij: want het gloednieuwe Aquarium Oniria werd er boven de doopvont gehouden. Ook gastronomisch kan je jezelf uitleven in dit Frans-Catalaanse kuststadje. Redenen te over om eens af te wijken van de klassieke Côte d’Azur of de Provence en deze richting uit te trekken.

Arboretum du Mas Rousillion.

We beginnen onze culinaire tour aan het Arboretum du Mas Rousillion. Een vreemde start voor een culinaire reis. Maar naast exotische bomen, waterlelies en cactussen vind ik er ook fruit- en olijfbomen en zowat alle druivensoorten voor de uitstekende wijnen van Languedoc-Roussillon. Het 14ha grote bomenpark is een oase van rust. De Mas in rode baksteen bestaat al sinds 1860. De stad kocht het nadat de laatste eigenaar vertrok in 1983 en maakte er met de hulp van vrijwilligers een arboretum van. Ze werken volledig biologisch en maken o.a. hun eigen olijfolie. Ben je op zoek naar de eeuwige jeugd dan zou je die hier wel eens kunnen vinden. Er staan behoorlijk wat amandelbomen.

Arboretum du Mas Rousillion.

Hét geheim van de Catalanen, die vaak heel oud worden, is 5 amandelnoten eten op je nuchtere maag. Een tip die ik nauwgezet opsla in mijn geheugen. Ik wandel langs een vijver met reuzenwaterlelies, waarvan de bladeren een kleuter van 25 kilo kunnen dragen. En ik sta stil bij de pinus couteri, een dennenboom met kegels die tot 2 kg wegen. De boom kreeg de bijnaam ‘faiseur de veuves,' omdat de mannen die in het bos werkten geregeld zo'n vallende kegel op hun hoofd kregen. Maar het culinaire hoogtepunt is wanneer ik in de boomgaard 100% biologische vijgen, granaatappels, pruimen en abrikozen recht van de boom kan proeven. Voor amper 4€ kan iedereen hier in het seizoen op vrijdag fruit plukken.

Le Vigatane.

Een smaakvolle streek. Op een boogscheut van de grens met Spanje is dit stukje Frans Catalonië een hotspot voor Bourgondiërs. Een van de topproducten zijn olijven, ik krijg ze zowat overal bij geserveerd. Al snel begrijp ik waarom: dit was de eerste streek in Frankrijk die olijven produceerde. Een ding is zeker Catalonië, zowel aan de Spaanse als Franse kant, zet mijn smaakpapillen op scherp. Aan goeie restaurants is geen gebrek in deze stad, zowel de lokale keuken als echte Catalaanse gerechten passeren de revue. In Le Vigatane, een gezellig Catalaans restaurant in een oude wijnkelder met een leuk terras en een (h)eerlijke keuken kan ik dat meteen aan de lijve ondervinden.

La Vigatane.

Ze zijn o.a. gekend om hun kleine gegrilde mosselen en cargolade, slakken gevuld met gesmolten spek, gegrild op een houtvuur. Mijn lijn protesteert, maar mijn smaakpapillen genieten. Ik proef het met een stukje in aioli gedipt brood. Aioli is de boter van deze stad. En daar ben ik niet rouwig om, alles krijgt er meteen een zuiders parfum door. Als hoofdgerecht neem ik aroz marinero, een atypische paëlla, enkel met vis en zeevruchten en zonder saffraan, het is vingerlikkend lekker. En het wordt geserveerd met … jawel aioli.

L'Horizon.

The place to beach. Sylvain Marsault is de chef van het gourmet restaurant L’Horizon die heel seizoen gebonden werkt en een heerlijke lichte franse keuken serveert. Het uitzicht op het strand krijg ik er gratis bij. Het gezellige terras maakt deel uit van Thalasso hotel Les Flamants Roses, dus je je kan er een speciale Thalasso lunch formule nemen en je voor– of nadien laten bepamperen in de wellness. Marsault houdt niet van sleur, hij vernieuwt zijn recepten voortdurend. Boter heeft hij over de hele lijn vervangen door olijfolie en zware sausen door bouillonreducties. Gezond dus en bijzonder lekker.

La Cala.

Op het 9km lange en erg brede strand liggen verscheidene beachbars verspreid als een soort epicuristische oases. La Cala is mijn favoriet. Het is echt de ‘Place to Beach’, heerlijk cocktails proeven terwijl het witte zand door je tenen glijdt, eten in een simpel maar erg smaakvol decor, waar de zon die door het rieten dak schijnt voor een uniek spel van schaduw en licht zorgt. Ik heb er de keuze tussen tapas, maar ook volwaardige vis- en schaaldiergerechten. Nagenieten doe ik op het strand in een van de transats met hoe kan het ook anders een zalig glas wijn uit de streek. Genieten met een grote G.

Marc Benassis, Chateau des Hospices.

Nostalgische wijn. In Canet village kwam er pas stromend water in 1961. Maar dat vonden ze hier niet zo erg, want er was altijd wijn en die werd gretig gedronken. Nog steeds. Er zijn 5 wijngaarden in Canet-en-Roussillon, de coöperatieven zijn verdwenen, samen met dé specialiteit uit de streek, de zoete natuurlijke wijnen. Maar dat is buiten Marc Benassis gerekend van Chateau des Hospices, waar ik op een zonnige namiddag binnenstap. Wij maken de natuurwijn nog steeds uit nostalgie. ‘Het is een natuurlijke, lichtbruisende rode wijn waar we niks aan toevoegen en ook niet filteren,’ legt de enthousiaste wijnboer uit, ‘eigenlijk was het een ecologische wijn avant la lettre.

Marc Benassis, Chateau des Hospices.

‘Ik moet er wel bij vertellen dat het elk jaar een loterij is want er zijn jaren dat de wijn, tja hoe moet ik dat zeggen… naar paardenzweet ruikt,’ lacht hij! ‘Die verkopen we uiteraard niet. Maar het is een wijn die zowel mijn grootvader als overgrootvader maakten, dus ik wil de familietraditie niet laten verloren gaan en ook deze oerwijn niet, die ontegensprekelijk verbonden is met dit stadje en de streek.‘ De rest van zijn wijnen ruiken én smaken perfect. Zijn witte Maia die op eik gerijpt werd is voor mij een schot in de roos. En de Rouge Grand Terre passeert als boter met zijn zeer rijpe tanines. Zijn Maia neem ik mee, om thuis nog wat na te genieten.

Biologische wijnen maken hun opmars in Roussillon.

Smaken als souvenir. Nog een wijndomein dat een bezoek meer dan waard is, al is het om het sympathieke koppel Serge en Marie te ontmoeten, is Mas Baux. Ze produceren heerlijke biologische wijnen (zie vorige reportage). Maar buiten wijn begint Frankrijk zich ook steeds meer te profileren op gebied van bier. Artisanale biertjes zijn ook hier duidelijk trendy. En dat kan ik meteen aan de lijve ondervinden tijdens een bierdegustatie in La Canetoise. Ik proef een wit biertje dat licht gefruit is, een vrij geparfumeerd blond bier, een atypische trippel die vreemd genoeg voor een niet bierdrinker als ik niet zwaar aanvoelt, mooie kleur en perfect in evenwicht. Hij werd dan ook pas tot beste trippel van de streek verkozen. Een Neipa, die heel gehopt smaakt en een ambré die zeer uitgesproken aroma’s heeft, door de zes granen die geroosterd werden, zijn ook een aanrader.

La Canetoise.

Massimo Gentiluomo, de bezieler en maker van al deze hopdrankjes geeft toe dat hij zijn inspiratie o.a. in België haalde, vooral het karakter van de Belgische bieren wilde hij terugvinden in zijn eigen bier. Hij is dan ook zijn licht gaan opsteken in kleine artisanale bierbrouwerijen in ons land. Maar zijn inspiratie komt ook van zijn vele omzwervingen in de wereld. ‘De mooiste souvenirs die ik meebracht van al die reizen zijn de bijzondere smaken die me zijn bijgebleven,’ lacht hij. Smaken die hij nu volop gebruikt bij het brouwen van zijn bier. En waar kan hij dat beter doen dan in zijn geboortestad. Mensen consumeren steeds meer lokale producten, een kar waarop hij meteen bij thuiskomst in 2018 op gesprongen is. Bovendien wil hij zijn bier vrijwaren van chemische additieven. ‘Alles is natuurlijk,’ lacht hij ‘en daar ben ik best trots op.'

Biscuiterie l’Héritage.

Artisanale koekjes. Er zijn wel meer mensen bezig met bijzondere smaken in Canet. De proeverij gaat verder bij Biscuiterie l’Héritage in Canet, een artisanale koekjeswinkel met als specialiteit la rousquille, een soort ronde beignet met een gat middenin, want rousquille betekent klein wiel. Het is een typisch Catalaans gebakje met anijs, citroen en honing. ‘Maar we maken er ook onze eigen interpretaties van,’ lachen broer en zus Laurent en Karine Dousse. Ze hebben ook zalige touron en de Catalaanse vorm van biscotti met amandelen, nl. carquinyoli. ‘Op de traditionele versie breken mensen wel eens hun tanden, maar niet bij de onze,’ zegt Laurent. En gelijk heeft hij, het is bovendien echt lekker. ‘Heb je onze Bounty al geproefd,’ vraagt zijn zus. Het ziet er anders uit, maar de combinatie chocolade met cocos is gewoon perfect en erg popular. Omdat ik van hetzelfde principe ben als de bierbrouwer: de beste souvenirs zijn smaken, koop ik wat zoethouders voor de terugreis.

Ornia.

Oniria, een aquarium met net dat ietsje meer. Hoewel vis hier vooral erg populair is op het bord, kan je ook gewoon vissen gaan bekijken in Canet. In hoeveel aquaria begin je je bezoek vanop een berg? En hoe leuk is het om een druppel die vertrekt vanop de top van de Canigou (2784m), de heilige berg van de Catalanen die vaak met zijn hoofd in de wolken verkeert, via tien universums, (watervallen, jungles en rivieren), te volgen tot in het diepst van de oceaan. Dat is het concept van Ornia dat nog maar sinds een goed jaar volledig vernieuwd is. Het nieuwe aquarium is 3500m2 groot, 5x groter dan het oude dat al van 1983 dateerde. Er zijn zomaar even 83 bassins en zo’n 650 soorten vissen. Oniria verwijst naar een droomwereld en dat is dit aquarium zeker.

Ornia.

Alle zintuigen komen er aan bod. Ik loop er door mist, beland in een storm en kan ijs aanraken. Het is allemaal vrij ludiek en op een leuke manier ook aantrekkelijk gemaakt voor kinderen, want die kunnen, net als ik, ook achter de coulissen een kijkje nemen. Ik krijg de nurserie te zien met o.a. pasgeboren clownsvissen. En als nemo in de buurt is wordt het pas hélemaal magisch. Als ik wil kan ik ook het voederen van haaien, roggen inktvissen etc… meemaken. Maar wat me vooral positief verrast is hoe ecologisch ze werken. Ze doen ook onderzoek naar klimaatopwarming en het behoud van koralen. En ze zoeken mee naar oplossingen voor de microplastics, die onze oceanen vervuilen en een gevaar betekenen voor elke inwoner van dit originele aquarium.

Office de tourisme Canet: www.ot-canet.fr

Lees ook: Canet-en-Roussillon, bestemming genieten.