EEN SMAAKEXPEDITIE DOOR VALLÉE DE L'UBAYE & VALLÉE DE LA BLANCHE

De Provençaalse Alpen zijn het schemergebied waar lavendelvelden en Alpen samensmelten. 'Le subtil mariage des Alpes et de la Provence,' zeggen ze zelf. Dat zorgt voor unieke landschappen en dito streekspecialteiten. Ik trek van Vallée de l'Ubaye naar Vallée de la Blanche: een smaakexpeditie door een uniek stukje Frankrijk.

Barcelonnette.

Mexico retour. Het blijft me fascineren, de bergen ondergaan door de wisselende seizoenen telkens weer een immense metamorfose. Toen ik voor het eerst in het ondergesneeuwde Barcelonnette kwam aanwaaien, liep ik door het idyllische stadje als door een zwart-witfilm. De zomermodus zorgt voor een kleurrijk contrast. Dat dit kleine bergstadje de hoofdplaats van Vallée de l'Ubaye werd lijkt vreemd, maar in de dunbevolkte Provençaalse Alpen zijn 2500 inwoners al een record. Blikvangers zijn de statige Mexicaanse villa's, opgetrokken door de Barcelonettes die eind 19e, begin 20e eeuw fortuin vergaarden in Mexico. Over de massale emigratie naar het land van Montezuma (en de terugkeer) kom ik alles te weten in Musée de la Vallée , dat werd ondergebracht in een van de statige koloniale villa's. Vier jaar geleden waagde ik me hier aan mijn eerste skiavontuur. Nu wordt Barcelonnette de uitvalsbasis voor m'n foodtour door het ongerepte decor van Vallée de l'Ubaye.

"In de dunbevolkte Provençaalse Alpen zijn 2500 inwoners al een record."

Génépi, een kruidig brouwsel dat in elk seizoen scoort.

Génépi. De plek waar de Alpen en de Provence langzaam in elkaar overvloeien zorgt niet alleen voor unieke landschappen, maar ook voor uitgesproken streekspecialiteiten. Op een steenworp van Barcelonette, in Jausiers, bezoek ik Maison des Produits de Pays, een shop waarin meer dan 50 producenten van artisanale streekproducten de handen in mekaar sloegen. Het is een niet te missen adres voor wie instant alle lokale specialiteiten wil proeven, kennen én/of kopen. Ik zie er honing uit de regio, kaas uit berg en dal, een ruim aanbod aan salami's en daar bovenop ceramiek en cosmeticaproducten op basis van natuurlijke ingrediënten uit de regio. Ook het streekproduct bij uitstek, genepi, is er ruim vertegenwoordigd. De endemische plant uit de artemisfamilie is de basis voor hét signature drankje uit de Provençaalse Alpen: Genepi, een kruidig brouwsel dat in elk seizoen scoort.

"Genepi is de basis voor het signature drankje uit de Provençaalse Alpen, een kruidig brouwsel dat in elk seizoen scoort."

De eeuw oude stookinstallatie van Lachanenche bepaalt mee de eindsmaak.

Whisky in the rocks. In Vallée de l'Ubaye ontmoet ik volop jonge mensen met sprankelende ideeën. Twee van die vernieuwers zijn Jérôme en Benoit Million-Rousseau van Lachanenche in Méolans-Revel. In 2019 geleden namen ze de artisanale distillerie over die hun ouders er in 1994 begonnen. Vandaag maakt het stel een dozijn brandewijnen en likeuren op fruit- en kruidenbasis, met hun frambozenlikeur als onbetwiste hit. 'We kweken onze frambozen biologisch op 1400m hoogte,' zegt Benoit. 'Ál onze producten zijn trouwens 100% biologisch,' valt Jêrome hem bij. 'Wat we niet zelf kweken, zoals bosbessen en sommige kruiden, oogsten we in de natuur.' Stoken doen ze in een 100 jaar oude mobiele installatie, een uniek stuk dat volgens Benoit een grote invloed heeft op de eindsmaak.

Pastis Lachanenche, de lekkerste ooit.

Als grote liefhebber ben ik vooral geïnteresseerd in hun pastis en absint. Een korte degustatie overtuigt me meteen. Hun pastis is zelfs een van de lekkerste die ik ooit gedronken heb. Net als hun génépi , ik proef er de reguliere versie (artemisia mutellina) en hun zwarte génépi (artemisia spicata), een zeldzamere soort die nóg intenser smaakt. Ze rijven dan ook de ene gouden medaille na de andere binnen. Aan frisse ideeën is er bij Lachanenche geen gebrek. Zo begonnen de broers met het maken van gin op basis van lokale ingrediënten. Hun recentste creatie is een publiek geheim. Benoit neemt me mee naar een oude spoorwegtunnel in de buurt. Tot mijn verbazing liggen er tientallen vaten whisky te rijpen. 'Het staat allemaal nog wat in z'n kinderschoenen,' zegt Benoit. 'Want whisky is pas whisky als het spul minstens drie jaar en één dag oud is. We moeten het resultaat dus nog even afwachten.' Wanneer Benoit een proefglas uit een van de vaten tapt, krijg ik letterlijk al een voorsmaakje. Whisky 'in' the rocks, volgens mij komt dit helemaal goed.

"Pastis van Lachanenche is een van de lekkerste die ik ooit gedronken heb."

Kaas en bier, ook in de bergen een perfecte combinatie.

Bier en kaas. Dat bergkazen mijn dada zijn is een understatement. Ze danken hun pittige smaak vooral aan het gras en kruiden die enkel op respectabele hoogtes groeien. Ik proef ze bij Fromagerie Le Chambeyron, een coöperatieve waarin zich 11 kaasmakers uit Vallée de l'Ubaye hebben verenigd. De korte keten dus. Ik degusteer er de beste kazen uit de vallei: La Meule, Tomme de Chèvre, Tomme du Berger, Tomme de l'Ubaye en, jawel, Tomme au Génépi. Maar mijn absolute favoriet is La Carline, een karakterkaas van gepasteuriseerde koeienmelk die 12 weken in de oude spoorwegtunnel heeft liggen rijpen. Hij gaat samen met de geitenkaas en de zachte La Meule in mijn mandje. Bij lekkere kaas hoort dito bier en daarvoor trek ik naar Brasserie de l'Aubrée in Selonnet waar Xavier Heritier vijf jaar geleden z'n microbrouwerij begon. Sindsdien brouwt hij er enthousiast Cimes des Bulles: streekbieren op basis van het bekende bronwater uit de regio. Ik proef ze in drie soorten: amber, blond en wit. Zelfs als kritische Belg ben ik er meteen voor gewonnen.

"La Carline, een karakterkaas van gepasteuriseerde koeienmelk die 12 weken in een oude spoorwegtunnel heeft liggen rijpen."

Miellerie des Sanières.

Bezige bijen. Imker mag dan een knelpuntberoep zijn, in Miellerie des Sanières in Jausiers is de opvolging alvast verzekerd. Jean-Yves Mehouas runt er al bijna 40 jaar z'n imkerij, goed voor 700 kasten en zo'n slordige 35 miljoen bijen. Tien jaar geleden kreeg hij hulp van Sébastien Favaro die klaar staat om de zaak over te nemen. Sindsdien draait het bedrijf op de know-how van Jean-Yves en de nieuwe ideeën van Sébastien. Ze zijn vooral zelf bezige bijen die behalve oogsten en inwinteren volop in de weer zijn met verhuizen. 'We verplaatsen onze kasten steeds in functie van de bloeitijden van de planten,' vertelt Sébastien. 'Zo kunnen we heel gericht specifieke honing oogsten.' Die hebben ze in een tiental soorten typisch voor de streek: linde- accacia- en woudhoning en vooral veel berg- en lavendelhoning, voor mij het neusje van de zalm.

"Jean-Yves Mehouas runt er al bijna 40 jaar z'n imkerij, goed voor 700 kasten en zo'n slordige 35 miljoen bijen."

Monclar, genieten van de mooiste panorama's.

Bergkost & bergbistronomie. Genieten op eenzame hoogte: in La Gaudina, een berghut in Montclar (Vallée de la Blanche), heb ik een onwezenlijk mooi uitzicht op het nabijgelegen Lac du Serre Ponçon. Ik krijg er zowat het hele gamma lokale, ambachtelijke charcuterie voorgeschoteld, bergtapas zeg maar. Allerlei soorten salami's, gedroogde en gezouten ham, terrines en pasteitjes, heerlijke salaison de mouton en een half dozijn bergkazen passeren de revue. De kunst bestaat erin om, eenmaal je honger gestild is, van al dat lekkers af te blijven, iets wat me zelden lukt.

L'Agneaux de Sisteron, een delicatesse. (Domain de Ladoux - Monclar). Artisanale charcuterie (La Gaudina).

In Saint-Jean Monclar, dat bekend staat om z'n minerale water, verblijf ik in Domaine de Ladoux waar Alain, de sympathieke chef de keuken bestiert en zijn al even sympathieke eega Odile de hotelgasten op hun wenken bedient. Ik zet m'n mooiste koksmuts op en ga samen met Alain aan de slag met een van z'n specialiteiten: ravioli met zwarte truffels en Parmesancrème. 's Avonds geniet ik van m'n zelfgemaakte smeuïge delicatesse als starter bij het diner. Als hoofdgerecht krijg ik nog een laatste streekspecialiteit voorgeschoteld: Agneau de Sisteron, sinds 1995 Label Rouge. Het lam moet geboren, opgegroeid en geslacht worden in de geografisch streng afgebakende regio. Alain serveert de lamsschouder op z'n Provençaals, met een stevige Alpentwist. Het zachte, romige vlees smelt letterlijk weg in m'n mond.

"De kunst bestaat erin om, eenmaal je honger gestild is, van al dat lekkers af te blijven, iets wat me zelden lukt. "

VALLÉE DE L'UBAYE & VALLÉE DE LA BLANCHE PRAKTISCH:

Meer info over de regio: www.tourisme-alpes-haute-provence.com www.ubaye.com & www.blancheserreponcon-tourisme.com

Vervoer: Ik vloog vanuit Brussel naar Nice en reed van daaruit verder met een huurauto. Volgens insiders is dit de snelste en goedkoopste manier om naar Barcelonette te trekken. Vanuit Brussel vertrekken er meermaals per dag rechtstreekse vluchten naar Nice (en terug).

OVERNACHTEN:

Barcelonette. Ik genoot van een relax verblijf in Hôtel Azteca Barcelonette, een charmehotel/kunstgalerij in een Mexicaanse villa in het centrum van de stad. 27 kamers in 5 kamertypes van 'standard' tot 'Mexicain'. Uitgebreid buffetontbijt, spa, leuke bar en een zonneterras met uitzicht.

Montclar: Alleen al voor de grenzeloze gastvrijheid van Alain en Odile wil je overnachten in Spa hôtel de charme - Domaine de l’Adoux in Monclar. Het ligt op enkele kilometers van Lac du Serre-Ponçon en de stoeltjeslift naar Saint-Jean Monclar. Het hotel beschikt over een fitness, verwarmd binnenzwembad, sauna en hammam en heeft een uitstekend restaurant. 26 kamers van 99 tot 193 euro per nacht (afhankelijk van het kamertype en seizoen) ontbijt niet inbegrepen.

Auberge du Bachelard.

(MEER) ETEN:

Bistronomie in een 19e eeuws decor: restaurant Auberge du Bachelard in Uvernet-Fours (op enkele kilometers van Barcelonette) verwent z'n gasten met lekkere traditionele gerechten op basis van lokale ingrediënten. Eerlijke gerechten/faire prijs. Specialiteiten: lamsravioli uit de oven, verse forel, escargots du valensol en rivierkreeften. Warm aanbevolen!