Lounge & receptie Hotel Park Inn Antwerpen. |
"Toen we allebei nog in het Antwerpse woonden, was Brussel de andere kant van de wereld en sinds we in Brussel wonen is het omgekeerde het geval."
'Yayoi' Corey McCorkle (2005) - Middelheim Museum Antwerpen. |
Brug zonder naam. Vanaf de voetgangersbrug in station Antwerpen-Berchem wandelen we recht het hotel binnen, makkelijker kan niet. Nadat we ingecheckt zijn en onze spullen op de kamer hebben gedropt, genieten we van een welkomstdrankje in de eigentijdse bar. Het vriendelijke personeel en de moderne setting zorgen meteen voor een goed gevoel. Met de bus die vlak bij het hotel vertrekt, rijden we naar onze eerste stop: het Middelheim Museum een plek waar we vroeger vaak gingen uitwaaien. Kunst kijken in een rustig groen decor, helemaal gratis, beter wordt het niet. We wandelen langs oude bekenden als Rodin, Meunier en Zadkine en gaan op zoek naar Panamerenko, De Eindeloze Kronkel van Max Bill en De Profeet van Pablo Gargallo, kunstenaars die ons altijd al geboeid hebben.
'Misconceivable' van Erwin Wurm (2010) & Panamerenko - Middelheim Museum Antwerpen. |
Daarna zijn de 'nieuwkomers' aan de beurt. En dat zijn er sinds ons laatste bezoek 10 jaar geleden heel wat. Bij de hoofdingang worden we meteen aangenaam verrast door Misconceivable, het gebogen bootje van Erwin Wurm. Van deze getalenteerde Oostenrijkse kunstenaar zagen we enkele maanden geleden nog prachtige werken tijdens 'Un Eté au Havre' in Le Havre. We steken wat onbeholpen de 'Brug Zonder Naam' van de veelbesproken Chinese totaalkunstenaar Ai Weiwei over. Het onregelmatige oppervlak verwijst symbolisch naar de obstakels waarmee mensen geconfronteerd worden als ze figuurlijk bruggen naar elkaar slaan. Heel intrigerend is het minimalistische Yayoi, de rode bol van Corey McCorkle die sinds 2005 als een buitenaards ding tussen het groen ligt. We genieten voluit van onze herontdekking van het mooie beeldenpark waarvan zowel de kwaliteit als de omvang blijft verbazen. Het leuke aan het Middelheim Museum is niet alleen dat je er gratis naartoe kan, maar dat het ook mooi is in gelijk welk seizoen. Al prefereren wij het in de herfst.
Restaurant RBG Bar & Grill, Park Inn Hotel Antwerpen-Berchem. |
Voor een gezellig etentje 's avonds hoeven we onze zevenmijlslaarzen niet aan te trekken, want we dineren gewoon in het hotelrestaurant RBG Bar & Grill, dat op korte tijd een goeie reputatie heeft opgebouwd. Ideaal voor wie, net als wij, na een bezige dag de deur niet meer uit wil. In het moderne, relaxte interieur wordt vooral traditionele Belgische kost met een eigentijdse twist geserveerd. De garnaal- en kaaskroketten smelten lekker weg in onze mond, de steak en tartare de boeuf zijn heerlijk. Met een Tripel d' Anvers erbij wordt het een klein koningsmaal.
"We genieten voluit van onze herontdekking van het mooie beeldenpark waarvan zowel de kwaliteit als de omvang blijft verbazen."
Quinten Massijs - Calvarie met stichterspaar (ca. 1500) - Museum Maeyer van den Bergh, Antwerpen. |
Bruegels Dulle Griet - Museum Maeyer Vandebergh. |
Fritz Maeyer van den Bergh was een gerenommeerd collectioneur van munten, maar begon ook traditionele kunst te verzamelen. Daarbij ging hij steeds vaker op jacht naar werken van kunstenaars die in zijn tijd nog niet à la mode waren, zoals Bruegel, waarvan hij een groot bewonderaar was. In 1894 koopt hij via een tussenpersoon op een veiling in Keulen een 'onbeduidend werk' getiteld Landschap met spookachtige figuren voor amper 500 Bef. Ter vergelijking: in hetzelfde jaar wordt er voor Rubens 'Verloren Zoon 45.000 Bef. neergeteld. Fritz is zeker van z'n stuk, zijn nieuwe aanwinst is Bruegels verloren gewaande 'Dulle Griet'. Vijf jaar later scoort hij opnieuw als hij in Parijs Bruegels 'Twaalf spreuken op borden' op de kop tikt. Twee originele werken van Bruegel, die je dus nu nog steeds kan bewonderen in zijn museum.
De tweede reus. |
In de Bruegelzaal kunnen we onze ogen nauwelijks geloven. Dit is niet meer het vervaagde, grauwe doek dat we kennen, maar een frisse, vitale Dulle Griet met veel meer perspectief en levendige kleuren. Het werk straalt weer en we zien veel meer details dan vroeger. Ook Bruegels typische, zuinige penseelstreken zijn weer zichtbaar. Dat de plunderende helleveeg vandaag weer fris voor de dag komt is te danken aan Liva Depuydt die er in haar eentje anderhalf jaar lang aan werkte. Ze verwijderde o.a. minutieus de oude vernislagen en bracht de oorspronkelijke kleuren weer tot leven. Vooral het blauw en groen kregen het hard te verduren. Met de restauratie kwam ook de échte datum van het werk aan het licht, nl. 1563 ipv. 1561. En daarmee komt meteen de discussie op gang waar het werk werd gemaakt, in Antwerpen of Brussel. (Bruegel verhuisde midden 1563 van Antwerpen naar de hoofdstad). Maar het laatste woord over de Dulle Griet, Bruegel zelf en z'n andere werken is nog lang niet geschreven.
"Dit is niet meer het grauwe doek dat we kennen, maar een frisse, vitale Dulle Griet met meer perspectief en levendige kleuren."
'Liberaal Volkshuis 'Help U Zelve' in de Volkstraat.
© TEKST: W. GLADINES - FOTO'S: M. THYS & W. GLADINES 2020
HOTEL PARK INN BERCHEM
Geen opmerkingen