Al meer dan 40 eeuwen is de Dode Zee een van de beste natuurlijke wellness oorden van de wereld. Koning Salomon en de koningin van Sheba lieten er kuurtempels bouwen, diva Cleopatra verwierf er ooit het monopolie op de lokale cosmetische industrie. En al is het beroemde zoutmeer intussen een stuk kleiner geworden, ook vandaag kan je nog ongestoord kuren en relaxen in een van de vele luxehotels op de Jordaanse oever. Iets wat je, net als wij, perfect kan combineren met een bezoek aan de vele historische en Bijbelse sites rondom. Een niet te missen plek voor wie naar Jordanië reist.
 |
Dead Sea Highway, pal door de ongerepte Jordaanvallei.
|
Dead Sea Highway. Vanuit de zuidelijke badstad Aqaba vertrekken drie wegen naar het noorden van Jordanië: de Desert Highway, de Kings Highway die door de bergen swingt en de Dead Sea Highway. Wij nemen de laatste, volgens Ramzi onze Jordaanse gids de snelste weg naar de Dode Zee. Ramzi schat de 260 km lange tocht in op vier uur, maar tijd is een relatief begrip in Jordanië, vaak aan de té optimistische kant, dus rekenen we er galant een uur bij. De rit gaat pal door de Jordaanvallei, door een uitgestrekte woestijnachtige vlakte, afgeboord met bergen waarvan de kleuren onophoudelijk veranderen: van oker, roze en wit tot grijs en bijna alle tinten bruin. In het dorre landschap zien we af en toe wilde kamelen en Bedouïnen herders die hun geiten hoeden. Tegen valavond bereiken we het zuidelijke deel van de Dode Zee, waar zowel aan Jordaanse als Israëlische kant mineralen worden gewonnen. De timing is perfect met een onvergetelijke zonsondergang die magistraal weerspiegelt in het water.
From red to dead. Het is bijna middernacht als we inchecken in hotel Crown Plaza in Sweimeh bij de Dode Zee. Ondanks het late uur krijgen we nog een pittige maaltijd voorgeschoteld: frietjes met mayonaise en een tafel afgeladen vol met oosterse mezze. Het beste van twee werelden moet de kok gedacht hebben. Vanaf het terras van onze kamer kijken we uit over de Dode Zee waarvan op dit late uur niks meer dan een donkere nevelige vlakte overblijft. De enige lichtpuntjes, maar dan letterlijk, zijn die van de hotels en lodges op de Israëlische oever. Ergens middenin ligt de onzichtbare grens van deze twee landen die sinds 1994 in vrede met elkaar leven. Wij nemen vrede met een korte nachtrust, maar slapen als twee Jordaanse rozen. Als we enkele uren later op ons terras de slaap uit de ogen wrijven, schijnt de zon al volop en is de donkere massa veranderd in een kleurrijke wereld van blauw en oker. De nevel hangt er nog altijd, maar dat blijkt normaal, want we bevinden ons op het laagste punt van de wereld.
Na een licht ontbijt met veel koffie kruipen we in onze zwemoutfit voor een 'duik' in de Dode Zee, al moet je dat niet te letterlijk nemen. Het strand ligt een stuk lager dan het hotelniveau. Sinds 1960 is het peil van de Dode Zee spectaculair gedaald. De oppervlakte kromp van 960 naar 620 km2. We installeren ons in de strandzeteltjes. De lifeguard van dienst kijkt bedenkelijk als we ons willen insmeren met zonnebrandolie. 'We zijn hier 430 meter onder zeeniveau met zo weinig uv-straling dat je amper kan verbranden,' lacht hij. Dan maar een kuur met modder, want de Dode Zee staat bekend om zijn geneeskrachtige werking. Al meer dan 4000 jaar is ze een van de beste natuurlijke wellness-oorden ter wereld. Meer dan 40 mineralen komen er in voor, waarvan sommige heel uniek zijn. Het hele noordelijke deel staat dan ook volgebouwd met luxe hotels en spa resorts, aan beide kanten van de grens. Onszelf vol met modder smeren gaat vrij vlot. We zien eruit als een soort aliën, het er weer af krijgen is een ander paar mouwen. Maar het babyhuidje dat we eraan over houden is het meer dan waard.
Als we de zee inwandelen, kantelen we vanzelf op onze rug. Het water bevat bijna 40% zout waardoor je gewoon blijft drijven. Best grappig, maar het wordt pas echt hilarisch als we proberen te zwemmen. Toch is het heel ontspannend om gewichtloos op onze rug drijvend van de zon te genieten die hier meer dan 330 dagen per jaar schijnt. Lange tijd dacht men dat er geen leven in de Dode Zee voorkwam, maar wetenschappers ontdekten toch enkele micro-organismen die bestand bleken tegen het extreem hoge zoutgehalte. Vandaag zakt het peil van de zee met meer dan een meter per jaar. Tegen dit tempo zal ze tegen 2050 helemaal opgedroogd zal zijn. Daarom hebben de regeringen van Israël en Jordanië hun schouders onder een gezamenlijk reddingsplan gezet: From Red to Dead, een ondergronds kanaal van de Rode naar de Dode Zee dat tegen 2020 voltooid zal zijn.
"We rijden pal door de Jordaanvallei waarvan de kleuren onophoudelijk veranderen: van oker, roze en wit tot grijs en bijna alle tinten bruin."
 |
Crown Plaza Dead Sea.
|
From red to dead. Het is bijna middernacht als we inchecken in hotel Crown Plaza in Sweimeh bij de Dode Zee. Ondanks het late uur krijgen we nog een pittige maaltijd voorgeschoteld: frietjes met mayonaise en een tafel afgeladen vol met oosterse mezze. Het beste van twee werelden moet de kok gedacht hebben. Vanaf het terras van onze kamer kijken we uit over de Dode Zee waarvan op dit late uur niks meer dan een donkere nevelige vlakte overblijft. De enige lichtpuntjes, maar dan letterlijk, zijn die van de hotels en lodges op de Israëlische oever. Ergens middenin ligt de onzichtbare grens van deze twee landen die sinds 1994 in vrede met elkaar leven. Wij nemen vrede met een korte nachtrust, maar slapen als twee Jordaanse rozen. Als we enkele uren later op ons terras de slaap uit de ogen wrijven, schijnt de zon al volop en is de donkere massa veranderd in een kleurrijke wereld van blauw en oker. De nevel hangt er nog altijd, maar dat blijkt normaal, want we bevinden ons op het laagste punt van de wereld.
 |
Dode Zee in Sweimeh met het wazige Israël aan de overkant.
|
Na een licht ontbijt met veel koffie kruipen we in onze zwemoutfit voor een 'duik' in de Dode Zee, al moet je dat niet te letterlijk nemen. Het strand ligt een stuk lager dan het hotelniveau. Sinds 1960 is het peil van de Dode Zee spectaculair gedaald. De oppervlakte kromp van 960 naar 620 km2. We installeren ons in de strandzeteltjes. De lifeguard van dienst kijkt bedenkelijk als we ons willen insmeren met zonnebrandolie. 'We zijn hier 430 meter onder zeeniveau met zo weinig uv-straling dat je amper kan verbranden,' lacht hij. Dan maar een kuur met modder, want de Dode Zee staat bekend om zijn geneeskrachtige werking. Al meer dan 4000 jaar is ze een van de beste natuurlijke wellness-oorden ter wereld. Meer dan 40 mineralen komen er in voor, waarvan sommige heel uniek zijn. Het hele noordelijke deel staat dan ook volgebouwd met luxe hotels en spa resorts, aan beide kanten van de grens. Onszelf vol met modder smeren gaat vrij vlot. We zien eruit als een soort aliën, het er weer af krijgen is een ander paar mouwen. Maar het babyhuidje dat we eraan over houden is het meer dan waard.
 |
Een cliché, maar wel een leuk.
|
Als we de zee inwandelen, kantelen we vanzelf op onze rug. Het water bevat bijna 40% zout waardoor je gewoon blijft drijven. Best grappig, maar het wordt pas echt hilarisch als we proberen te zwemmen. Toch is het heel ontspannend om gewichtloos op onze rug drijvend van de zon te genieten die hier meer dan 330 dagen per jaar schijnt. Lange tijd dacht men dat er geen leven in de Dode Zee voorkwam, maar wetenschappers ontdekten toch enkele micro-organismen die bestand bleken tegen het extreem hoge zoutgehalte. Vandaag zakt het peil van de zee met meer dan een meter per jaar. Tegen dit tempo zal ze tegen 2050 helemaal opgedroogd zal zijn. Daarom hebben de regeringen van Israël en Jordanië hun schouders onder een gezamenlijk reddingsplan gezet: From Red to Dead, een ondergronds kanaal van de Rode naar de Dode Zee dat tegen 2020 voltooid zal zijn.
"Al meer dan 4000 jaar is de Dode Zee een van de beste natuurlijke wellness oorden ter wereld."
 |
St-Georgekerk Madaba.
|
Mozaïekstad Madaba. Bepamperd worden is natuurlijk leuk, maar rond de Dode Zee valt veel meer te beleven dan enkel relaxen. Ramzi neemt ons mee naar Madaba, een historische stad 12 km verderop met een onwaarschijnlijk grote schat aan mozaïekkunst. 'Een zware aardbeving in de 8e eeuw deed de stad van haar grondvesten tuimelen, waarna ze zo goed als verlaten werd,' zegt onze gids. 'Toen in de 19e eeuw op de oude funderingen nieuwe huizen werden gebouwd, was de verrassing compleet. Overal ontdekten ze prachtige mozaïeken, in openbare gebouwen en kerken, maar ook in gewone huizen.' De beroemdste, de Madaba Mosaic Map, kunnen we bewonderen in de Vroeg-Byzantijnse Saint-Georgekerk. De oorspronkelijk 150 m2 grote vloermozaïek bestaat uit meer dan 2 miljoen gekleurde steentjes en werd gemaakt rond 570 n.C. Het is een gigantische kaart van het Heilige Land en het Middellandse Zeegebied, die later van groot historisch belang bleek.
 |
Detail van de beroemde Madaba mosaic map.
|
Met al die oude mozaïeken zat Madaba plots met een probleem: restauratie. Daarom richtte de Jordaanse regering in 1992 het Madaba Institute for Mosaic Art & Restoration op, waar vandaag nog steeds mensen worden opgeleid om op een historisch verantwoorde manier mozaïeken te restaureren. Met de honderden werken die ze vonden, zijn ze daar vast nog een hele tijd zoet mee. De reeds gerestaureerde werken kan je bewonderen in het archeologisch museum van Madaba. Intussen pikt de hele stad een graantje mee van de mozaïek-mania. Rond Madaba vind je massa's workshops waar niet alleen mozaïeken worden gemaakt, maar ook aardewerk en zelfs houten souvenirs. Wij stappen af bij Arts River Handicraft Center op de weg van Madaba naar Mount Nebo. Als er een plek is waar je zorgeloos lokale handicrafts koopt, dan is het wel hier. Het centrum leidt uitsluitend andersvalide meisjes op in de mozaïekkunst, wat hun zelfrespect en prestige een enorme boost geeft. Iedere voormiddag kan je ze er aan het werk zien. Je koopt er niet alleen handicrafts tegen zeer faire prijzen, de meisjes worden er naar Jordaanse normen ook nog eens royaal voor betaald.
"De beroemde Madaba Mosaic Map bestond oorspronkelijk uit meer dan 2 miljoen gekleurde steentjes."
 |
Arts River Handicraft Center.
|
Een Bijbelse plek. 'Een heiligere plek voor het christendom kan ik me niet inbeelden,' zegt Ramzi, die vertelt dat toen hij hier de eerste keer kwam echt kippenvel kreeg. De plek van het goddelijke doopsel werd al meer dan 50 jaar geclaimd door Israël, aan de andere kant van de Jordaan die hier amper drie meter breed is. Maar op basis van de Madaba Mosaic Map en de vele aanwijzingen in de bijbel werd in 1996 eindelijk de echte plek blootgelegd. 'Het beste bewijs is dat hier kerk op kerk werd gebouwd,' zegt Ramzi, op een plek die jaren bekend stond als de jungle van Jordanië, waar niets groeide behalve bamboe en waar het zo warm is dat zelfs de vogels wegblijven. Een soort niemandsland. De Byzantijnse pelgrims zagen er blijkbaar in de 4de eeuw wel al de belangrijkheid van in. Zij kwamen zich hier massaal laten dopen.
 |
Sinds 2015 worden er overal kerken bijgebouwd.
|
In 2000 riep de paus deze plaats aan de rivier uit tot pelgrimsoord, in het gezelschap van 20.000 gelovigen en maakte de koninklijke familie er een beschermd gebied van. 'Maar wat het allerbelangrijkste is,' zegt Ramzi, 'de meest beschreven plek in de bijbel, de wieg van het christendom, de plek waar Jezus gedoopt werd en van waaruit hij zijn openbare leven startte ligt terug op de kaart. Want in 2015 werd het niet alleen Unesco Werelderfgoed, maar maakte Unesco het ook eindelijk officieel: Johannes De Doper doopte Christus wel degelijk in Jordanië. Israël moet dus wijken, al hebben ze aan de overkant decennia lang hun best gedaan om het tegendeel te bewijzen en laten ze nog steeds uitschijnen dat het aan hun kant ligt. Als we even onze voeten in de rivier steken, in officieel heilig water, zien we aan de overkant op nog geen 3 meter een hele groep Russen gedoopt worden. Ach het is het zelfde water zullen we maar denken.
 |
De plek van Jezus doopsel werd Unesco werelderfgoed.
|
De rivier is verdeeld door twee kabels, aan de ene kant Jordanië, aan de andere kant Israël met ertussen een halve meter bufferzone. Maar de echte doopplek van Christus ligt minstens 50 m. inlands aan Jordaanse kant, want de Jordaan is intussen 60 m. gekrompen. Drie kerken werden bovenop de ruïnes van de Johannes de Doper basiliek gebouwd, precies op de plek waar Jezus afdaalde in de rivier. Sinds de Jordaniërs in 2015 het pleit wonnen zijn er zomaar even 10 kerken bijgebouwd, verspreid over de hele site en zakken tussen 7 en 18 januari duizenden pelgrims van over de hele wereld af naar deze unieke plek.
"De doopplek van Jezus stond jaren bekend al een dor niemandsland, waar niets groeide behalve bamboe en waar het zo warm is dat zelfs de vogels wegblijven."
© DICHTBIJ & VER WEG 2017
Vervoer: Royal Wings, een dochtermaatschappij van Royal Jordanian, vliegt vanaf 20 december 2016 eenmaal per week rechtstreeks vanuit Brussel naar Aqaba. Vanuit Aqaba is het 5 uur rijden naar de Dode Zee. De vluchten met Royal Wings zijn gecharterd, voorlopig kan je als consument enkel een ticket kopen als je het combineert met een rondreis, een fly and drive, of een verblijf in een hotel.
JORDANIË PRAKTISCH:
Vervoer: Royal Wings, een dochtermaatschappij van Royal Jordanian, vliegt vanaf 20 december 2016 eenmaal per week rechtstreeks vanuit Brussel naar Aqaba. Vanuit Aqaba is het 5 uur rijden naar de Dode Zee. De vluchten met Royal Wings zijn gecharterd, voorlopig kan je als consument enkel een ticket kopen als je het combineert met een rondreis, een fly and drive, of een verblijf in een hotel.
Beste reistijd voor Jordanië is de lente en de herfst. In de zomer is het er broeiheet. Januari en februari zijn de koudste maanden met gemiddeld 18° C. Ook dan schijnt de zon volop, maar is het wel sneller donker.
SLAPEN, ETEN & DRINKEN:
Overnachten: Wij sliepen in Crown Plaza Dead Sea spa & resort in Swemieh, een vijfsterren hotel waar rust en privacy primeren. Comfortabele kamers met terras, vier uitstekende restaurants, een fitness, spa, binnen- en buitenzwembad, drie bars, uitgebreid ontbijtbuffet en supervriendelijk personeel.
Eten & drinken: Al-Saraya restaurant geldt als een van de beste restaurants van heel Jordanië. Het ligt op het gezellige binnenplein van de 19e eeuw Jordaanse souk Haret Jdoudna pal naast de Saint-Georgekerk. Geen gastronomische hoogstandjes, maar (h)eerlijke locale mezze's, vers brood uit de houtoven en gegrild vlees. Een aanrader!
Info over Jordanië: www.aqaba.jo & www.visitjordan.com
MEER LEZEN?
Geen opmerkingen