't Hommelhof in Watou.

1. Biergastronomie in de Westhoek. Bier wordt al sinds het begin der tijden in de keuken gebruikt en pairt feilloos met lekker eten. Dat heeft ook Stefaan Couttenye van 't Hommelhof in Watou goed begrepen, want hij maakte van biergastronomie zijn handelsmerk. Stefaan roert al meer dan 30 jaar in de potten van 't Hommelhof en werkt al met lokale producten lang voor de hype. Dit jaar kreeg zijn restaurant een vermelding in Gault & Millau voor de beste bierkaart. Wij waaien er aan op een zondagavond in april, tijdens een reportage over hop, bier en lekker eten in de Westhoek.

Kalfszwezeriken met asperges en witbier.

Stefaan schotelt ons het aspergemenu voor, iets dat wij ons bijzonder laten welgevallen, want laat dat nu net onze lievelingsgroente zijn. We krijgen ze gecombineerd met (o.a.) kalfszwezeriken en jonge duif, klaargestoomd met aangepaste streekbieren, die we er ook bij geserveerd krijgen. In 't Hommelhof genieten we de hele avond ongebreideld van eerlijke en geraffineerde gerechten van eigen bodem met bier in de hoofdrol. Een topadresje dus, dat we niet alleen bierliefhebbers, maar iedereen die van't goede leven houdt warm kunnen aanbevelen.

The Tree Chimneys: ongestoord op de vingers van de chefs kijken.

2. Topgastronomie op Isle of Skye. Omdat we 'tegen alle verwachtingen in' toch een beetje achterhaald vinden, houden we het bij 'verrassend lekker' om onze ervaringen met de Schotse gastronomie te definiëren. In alle eerlijkheid, in Schotland hebben we overal lekker gegeten. Eén naam die in Schotland met een soort religieuze eerbied wordt uitgesproken is The Tree Chimneys, een iconisch restaurant op Isle of Skye. Volgens sommigen is het zelfs het beste restaurant van heel Groot-Brittannië. Wij bemachtigen een plaatsje aan de kitchen table, waar we niet alleen 9 gangen krijgen geserveerd, maar ook ongestoord op de vingers van chef Scott Davies en z'n keukenbrigade kunnen kijken.

Skye Land and Sea menu: het beste van het eiland op je bord.

Omdat de chef uitsluitend met kleine producenten van het eiland zelf werkt, kiezen we voor het Skye Land & Sea Menu. Skye shellfish, sconser scallop, iron aged pork, monkfish tail, orbost soay ewe & lamb, seaweed cured salmon, het is een hele mond vol, letterlijk en figuurlijk. We krijgen werkelijk het beste van het eiland op ons bord, verwerkt in geraffineerde kunstwerkjes, telkens met een aangepaste wijn erbij. Leuk detail: de chef nodigt ons af en toe uit om mee in de potten te roeren. Verrassend lekker is het assortiment Schotse kazen dat we proeven, met een op appelhout gerookte schapenkaas als topper. De kitchen table in The Tree Chimneys kost inclusief wijnen en kaas 180£ (210€) p/p. Niet echt goedkoop, maar je krijgt er wel een onvergetelijke gastronomische avond voor.

21212 in Edinburgh: eigentijdse Franse keuken.

3. Sterrenkeuken in Edinburgh. Ook in Edinburgh weten ze van aanpakken als het op lekker eten aankomt. Wij lunchen er in de 21212, het restaurant van Paul Kitching, de chef die door Gordon Ramsay bejubeld wordt als een van de meest getalenteerde koks van Groot-Brittannië. In 2010, het jaar na de opening, werd 21212 al meteen uitgeroepen tot The Best New Restaurant in the UK. Het jaar erna kreeg het een Michelinster en 5 AA Rosettes. Wij eten er een lekker vijfgangenmenu in een decor dat we nog best omschrijven als trendy-klassiek. De gerechten, gemaakt met dagverse producten van zorgvuldig geselecteerde producenten, zijn eigentijds Frans. Paul houdt de menukeuze bewust sober. Zo heb je nooit meer dan drie mogelijkheden voor elke gang, maar het menu wisselt wel wekelijks. De wijnkaart (lees: het wijnboek) is bijzonder indrukwekkend met een immens aanbod champagnes en topwijnen uit alle hoeken van de wereld, tot Japan toe. Lunchen in 21212 is heel democratisch, het kan vanaf 24£ (2 gangen) tot 55£ (5 gangen), dineren vanaf 65£ (3 gangen) tot 79£ (5 gangen). Een niet te missen adres voor wie in de Schotse hoofdstad is.

Klipvis, een specialiteit in Alesund - XL Dinner.

4. Klipvis in Ålesund. Klipvis (gedroogde en gezouten kabeljauw) is even onlosmakelijk met de Noorse westkust verbonden als grijze garnalen met onze Noordzee. De beste plek om het te eten is XL Dinner in Ålesund, het eindpunt van onze self-drive door de Noorse fjorden in mei. Het restaurant wordt gerund door twee gepassioneerde chefs, Roar Aarseth en Ivar Breivik. Zeventien jaar geleden begonnen ze met XL Dinner als een soort hobbyproject dat intussen uitgroeide tot het beste klipvis restaurant van Europa. Op de kaart staan zowel traditionele als fusiongerechten, want de chefs deden ervaring op in alle uithoeken van de wereld. Als starter proeven we een trio van røkt hval (walviscarpaccio), zalmtartaar en Santa-Christianaham met een glas Prüm Essence Riesling. Het hoofdgerecht, Parmaskinke Bacalao, is in Parmaham gebakken klipvis in een gratin van Italiaanse kazen met groene asperges, broccoli en pesto-puree en matcht dan weer perfect met de fruitige Rioja Coto de Imaz die we erbij drinken. Bij het assortiment dessertjes en de koffie genieten we vanaf onze tafel nog van een sublieme zonsondergang over de Atlantische Oceaan, want net als het eten is het uitzicht minstens een ster waard. De perfecte afsluiter van een gastronomische uitspatting in een fantastische stad.

Bavani onthult ons de geheimen van de Tamilkeuken.

5. Tamilkeuken in Sri Lanka. Nog in mei trekken we voor de vierde maal naar Sri Lanka. Dit keer niet langs de reguliere highlights van dit exotische eiland, maar naar het noordoosten dat tot voor enkele jaren nog een no-go zone was omwille van de oorlog met de Tamil Tijgers. In 2009 zwegen de wapens en werd heel Sri Lanka toegankelijk voor het toerisme. Wij begonnen onze tocht in Jaffna, de meest noordelijke stad, met een keuken die sterk door Zuid-Indië wordt beïnvloed. Ons hotel Jet Wing Jaffna heeft een uitstekend restaurant waar de hele wereldkeuken wordt geserveerd. Eenmaal per week kan je er op aanvraag typische Tamil-gerechten eten. Wij gingen nog een stapje verder en vroegen Bavani, de vrouwelijke chef, om ons in te wijden in de geheimen van de Tamilkeuken.

Crab curry met okra en Jaffna rijst.

Samen maken we Odiyal Kool, een typisch Tamil gerecht, de lokale versie van de bouillabaisse zeg maar, maar dan net iéts pikanter. Dit gaat in de soep: krabbenpoten, stukjes gedroogde vis, lange bonen, zuring, palmyrabloem, zout en tamarinde. Odiyal Kool is erg populair in het noorden, maar de meeste locals maken het niet zelf omdat het teveel tijd vraagt. Ook het tweede gerecht, crab curry, is typisch Tamil. Nadat we de Jaffna curry met wat olie en kokosmelk in een pot opwarmen voegen we fenegriek, komijn, palmyrabloem, rode ui, look, droge chilipasta en tamarinde toe. Dan gooien we de stukken krab erbij en roeren minutenlang tot het gaar is. De crab curry serveren we met okra en Jaffna rijst. Beide gerechten zijn verbazend lekker en behoorlijk pikant, maar de pepers werken als een natuurlijke airco in temperaturen boven de 36° C.

Op stap met chef Quentin Bourdy van L'Univers.

6. Op stap met een TV-chef in Aveyron. Het leven zoals het is: de topchef. Tijdens onze trip naar Aveyron gingen we een dagje op stap met Quentin Bourdy, de jonge chef van L'Univers in Villefranche de Rouergue. Quentin runt het restaurant samen met zijn bevallige eega Noémie: hij doet de keuken, zij de patisserie. Het koppel is vooral bekend (lees: beroemd) van het razend populaire reality kookprogramma Top Chef in Frankrijk. Op stap met zo'n top-chef heeft ook consequenties, vroeg uit de veren om naar de markt te gaan bijvoorbeeld. Een boeiende ervaring, want Quentin leert ons - met de nodige humor - waarop we moeten letten om groenten en fruit van topkwaliteit te kopen.

Geraffineerde gerechten in L'Univers.

Als de chef 's middags achter het fornuis staat, wordt hij plots bloedernstig. Wij zien hem aan het werk vanaf de kitchen table waar we geraffineerde gerechten met het beste uit de streek krijgen geserveerd, zoals een zoet-zoute Fleur de Courgette en traag gegaarde Joue de Boeuf met een smeuïge truffade, een lokale aardappelspecialiteit gemaakt met verse kaas uit de Cantal. Ook de wijn die we erbij geserveerd krijgen komt uit de regio: een karaktervolle op eik gerijpte Les Rougiers uit Marcillac die smaakt als een goede Bordeaux. Het dessert van Noémie, een klassieke vacherin met abrikozen, gaat er letterlijk in als zoete koek. Wie in de buurt is - en daar heb je in Aveyron alle reden toe - stap gerust binnen bij Quentin en Noémie, maar reserveer tijdig want het restaurant is elke dag volgeboekt.

Tafelen met uitzicht in Les Ombres - Parijs.

7. Een tafel met uitzicht in Parijs. Tafelen in Parijs heeft altijd wel iets romantisch, maar als het uitzicht ook nog meezit is het helemaal top. Tijdens een van onze trips naar de Franse hoofdstad dit jaar dineren we in Les Ombres, het gastronomische restaurant op het dak van Musée de Quai Branly. De chef, Jean Nouvel, waakt er over een eigentijdse kaart met - we zitten tenslotte in een etnografisch museum - een kosmopolitische twist. Maar wat leuk is, het restaurant heeft geen muren, enkel wanden en een plafond in glas. Bij een heerlijk viergangenmenu genieten we van een spectaculair panorama over Parijs met de verlichte Eiffeltoren op kop. Elk uur stipt valt het bestek letterlijk uit ieders handen en horen we overal oh's en ah's als  het 300 m. hoge icoon een flitsende lichtshow weggeeft. Warm aanbevolen voor gourmands die in Parijs in een meer dan origineel decor willen tafelen.

Pavus in Lasko: traditionele ingrediënten met een hedendaagse twist.

8. Maagdelijk terrein in Slovenië. Slovenië popt niet meteen op in ons hoofd als een land waar je naartoe gaat voor hoogstaande gastronomie. De Michelin gids bv. bestaat er niet. Toch zijn er een paar restaurants waar het gevolg van Michelin dringend eens z'n licht mag opsteken. Neem nu het restaurant Pavus in Lasko van televisiechef Marko Pavcnik. Marko heeft de titel beste chef van Slovenië niet gestolen. Wij geven hem met plezier een ster en voor het uitzicht krijgt hij er gul nog een bij. Vanop het terras van Pavus in het 11e eeuws kasteel Tabor is het panorama uniek. De chef gebruikt traditionele ingrediënten, zelfs vergeten groenten, maar met een hedendaagse twist. De gerechten zijn kunstwerkjes en de combinaties erg creatief. Het nagerecht had Belgisch kunnen zijn: 4 chocolade mousses met telkens vier verschillende plaatselijke bieren klaargemaakt, begeleid door een vijfde biertje. Een premiere voor ons, maar onbeschrijfelijk lekker. Vooral jonge koks die hun licht opstaken in het buitenland maken het verschil in dit land. Een ding is zeker Slovenen zijn minstens even bourgondisch als wij, dus met een beetje zin voor avontuur kan je hier nog onontdekte pareltjes vinden waar je haast niets betaalt. Maagdelijk terrein dus voor foodies, zoals wij.

De Thaise keuken is een van de beste ter wereld.

9. Koninklijk dineren in Bangkok. De Thaise keuken is ongetwijfeld een van de beste ter wereld. We hebben ze geproefd in kraampjes op straat of op de trein waar we soep probeerden te eten uit een plastic zakje, we hebben heerlijk geluncht in lokale eettentjes in alles behalve toeristische oorden én we hebben gastronomisch gedineerd in tientallen topadressen in Bangkok en andere steden. De gemene deler: het is altijd lekker. Dit jaar aten we in  een restaurant waar we nooit eerder kwamen: Chakrabongse Villa, een oude mansion, gebouwd door prins Chakrabrongse in 1908. Deze koninklijke residentie is nu een boetiekhotel met 6 kamers, dat nog steeds wordt uitgebaat door een lid van de koninklijke familie, de kleindochter van de prins. Alleen al voor het uitzicht is het een vermelding waard, want het ligt op de oever van de Chao Praya rivier in Bangkok, recht tegenover de prachtige Wat Arun, tempel van de dageraad. Een aperitiefje op het terras is dus een absolute must. We krijgen de authentieke koninklijke Thaise keuken geserveerd, erg traditioneel, maar om duimen en vingers af te likken, letterlijk. Het decor is sjiek en de eetruimte is volledig omringd door glas zodat je ook binnen de Wat Arun ziet schitteren in het gouden licht. Een adresje om zeker te onthouden.

Kaasravioli met witte truffels in Gubbio.

10. Truffels in Gubbio. In Umbrië is tafelen heilig en dat zullen we geweten hebben. Een snelle lunch duurt minstens twee uur en het diner dubbel zo lang. Het is net voor kerst wanneer we door dit groene hart van Italië trekken. We eten er dan ook enkele typische kerstgerechten zoals gekookt rundsvlees met dipsausjes, tortellini in bouillon en bacaloa met noten en rozijnen: eenvoudig, maar ontzettend lekker. We tafelen overal uitstekend, met als summum Taverna del Lupo in Gubbio. Chef Claudio Ramacci staat al meer dan 30 jaar achter het fornuis van dit iconische restaurant dat geldt als een van de beste van heel Umbrië. Het menu is net als het interieur uitgesproken traditioneel. We genieten er van een lekkere kalfscarpaccio, een steak die wegsmelt in onze mond en een memorabele ravioli met kaas waar royaal witte truffels worden over gestrooid. Umbrië staat bekend om z'n zwarte truffels, maar rond Gubbio worden ook witte gevonden, een delicatesse waarmee hier vooral in de winter kwistig wordt omgesprongen. Ons hoor je dus niet klagen.