Hannibal trok er met zijn olifanten door, ik deed het per fiets en te voet: Haute-Maurienne. Met vier skistations is de vallei een populaire wintersportbestemming, maar in de zomer zwaait de natuur er de plak. In dit veelzijdig stukje Franse Alpen vlakbij de Italiaanse grens vind je oneindig veel fiets- en wandelroutes, kan je ongebreideld sporten, een vleugje cultuur snuiven en de lekkere bergkeuken uitproberen. Of je kan, net als ik, al die dingen gewoon combineren.
 |
Lac du Mont Cenis
|
 |
Mont Cenis
|
'Ooit was het een natuurlijk bergmeer', zegt Eric 'maar in 1969 kwam er een dam en werd het een stuwmeer.' Het uitzicht is er prachtig, met het azuurblauwe water dat haarscherp de bergtoppen rondom weerspiegelt. We stappen af bij Musée Pyramide du Mont Cenis, het geheugen van de berg, zeg maar. Een time laps loodst er ons door de geschiedenis van Mont Cenis, voor en na de barage, want de stuwdam heeft veel veranderd. Voor we weer verder fietsen, wandelen we door de kleurrijke Alpentuin naast het museum. We zien er typische bergplanten als edelweiss en de zeldzame alpenkruisdistel. Intussen lopen we letterlijk met ons hoofd in de wolken. 'Het is de beruchte lombarde', zegt Eric 'een wind uit Italië die de wolken naar hier drijft. Vaak blijven ze dagenlang hangen.'
Als we de stuwdam over fietsen, gaat mijn gids plots een versnelling hoger. 'Zin in een beetje actie?' lacht hij. Er volgt een spectaculaire klim over de smalle grindweg door een van de omliggende bergen. Op de top overzien we het stuwmeer met erachter de besneeuwde toppen van Pointe de Ronce en Mont Lamet. De afdaling is pas écht genieten. Ik gooi de remmen los en voel de adrenaline door m'n aderen stromen als ik in volle vaart naar beneden scheer. 's Avonds dineer ik in m'n pensionnetje bij het meer. De fietstocht en de gezonde berglucht hebben mijn appetijt stevig aangescherpt. Ik geniet er van de eenvoudige, maar lekkere bergkeuken en proef er met Beaufort, Blue de Bonneval en Tome des Bauges de beste kazen van de streek. Mijn bergmaal rond ik af zoals de traditie het wil: met een royale borrel Genepi, het pittige kruidendrankje uit de Alpen.
De vergeten oorlog. In Bonneval-sur-Arc, een van de zeven dorpjes van Haute-Maurienne, word ik opgewacht door berggids Philippe die mij door de Maurienne-vallei zal loodsen. Bonneval staat op de lijst van Frankrijks mooiste dorpen en dat straalt er gewoon van af. Ik zie er smalle straatjes met enkel huizen in natuursteen en hout met op de achtergrond de massieve flanken van de Dôme du Grand Fond. Het lijkt alsof er hier in tijden niks veranderd is. 'Bonneval bleef gespaard van de bombardementen in de Tweede Wereldoorlog waardoor het heel authentiek bleef,' zegt Philippe. 'Maar vergis je niet, ook hier werd hard gevochten, langer zelfs dan in de rest van het land. Terwijl Parijs in augustus 1944 de bevrijding vierde, woedde hier nog twee maanden de Vergeten Oorlog.'
 |
Mont Cenis
|
Als we de stuwdam over fietsen, gaat mijn gids plots een versnelling hoger. 'Zin in een beetje actie?' lacht hij. Er volgt een spectaculaire klim over de smalle grindweg door een van de omliggende bergen. Op de top overzien we het stuwmeer met erachter de besneeuwde toppen van Pointe de Ronce en Mont Lamet. De afdaling is pas écht genieten. Ik gooi de remmen los en voel de adrenaline door m'n aderen stromen als ik in volle vaart naar beneden scheer. 's Avonds dineer ik in m'n pensionnetje bij het meer. De fietstocht en de gezonde berglucht hebben mijn appetijt stevig aangescherpt. Ik geniet er van de eenvoudige, maar lekkere bergkeuken en proef er met Beaufort, Blue de Bonneval en Tome des Bauges de beste kazen van de streek. Mijn bergmaal rond ik af zoals de traditie het wil: met een royale borrel Genepi, het pittige kruidendrankje uit de Alpen.
"Ik gooi alle remmen los en voel de adrenaline door m'n aderen stromen als ik in volle vaart naar beneden scheer."
 |
Bonneval-sur-Arc, een van Frankrijks mooiste dorpjes.
|
 |
De Mauriennevallei is uitgesproken groen.
|
Bonneval mag dan een idyllisch dorpje van amper 250 inwoners zijn, in de winter verandert het in een druk wintersportoord. 'Skiën was aanvankelijk een militaire aangelegenheid', zegt Philippe, 'sneeuw was een obstakel dat overwonnen moest worden vanuit strategische belang.' Recreatief skiën in Maurienne ontstond rond de jaren '20 van vorige eeuw. In 1950 kregen ze hier hun eerste skilift. 'Later werd ook het zomertoerisme erg populair,' zegt mijn gids, 'alpinisme, mountainbiken, fietsen, hiken of gewoon genieten van het landschap, want geef toe, het is hier prachtig.' Laat dat nu net de reden zijn waarom ik niet kan wachten om de vallei in te trekken.
"Skiën was vroeger een militaire aangelegenheid, pas in de jaren '20 vond het recreatief skiën opgang in de Franse Alpen."
 |
Mountainbiken is erg populair in Haute-Maurienne.
|
De kwestie wolf. Vanuit Bonneval volgen we het 9 km. lange wandelpad Chemin des Agneaux dat de Arc volgt, de rivier die de vallei doormidden klieft. Aan de overkant zoeken enkele gletsjers een weg tussen de 3.500 m hoge bergen op de grens met Italië. Het is er bijzonder groen. Enkel het gefluit van Alpenmarmotten breekt de zalige stilte die er heerst. 'Het wemelt hier van de dieren, al valt dat niet meteen op,' zegt m'n gids. 'Behalve marmotten en veel vogels, leven er ook roofdieren zoals vossen en zelfs arenden.' Ook de wolf is sinds enkele jaren terug, iets dat volgens Philippe voor nogal wat gemengde gevoelens zorgt. Vooral de herders zien hem liever weer snel verdwijnen. 'Het probleem is niet de wolf zelf, maar vooral de exemplaren die gekruist zijn met wilde honden.' zucht Philippe. 'Ze zijn veel agressiever.'
 |
De grijsblauwe Arc met watervalletjes en kleine canyons verveelt geen seconde.
|
Ook planten groeien er in overvloed, zelfs eetbare. Langs het pad tieren wilde frambozen dat het een lieve lust is. Ze zijn klein, maar erg lekker. De oranje besjes van de argusier (duindoorn) hebben dan weer heilzame krachten. Volgens Philippe zijn ze niet alleen goed tegen 101 kwaaltjes, maar worden ze ook gebruikt in confituren. We volgen bijna onafgebroken de Arc, die net als wij de hoogteverschillen moet overbruggen. Met watervalletjes en kleine canyons verveelt de grijsblauwe rivier dan ook geen seconde. Onder een oud bruggetje waar de Arc een bassin vormt zien we rafters, een sport die hier erg aan populariteit wint. Ook mountainbikers kruisen ons pad. Net als de rafters, is de vallei voor hen een echte uitdaging.
"De terugkeer van de wolf zorgt in de Franse Alpen voor nogal wat gemengde gevoelens."
 |
Maurienne vallei.
|
Een filmdecor. Terwijl het laatste stuk van onze wandeling redelijk bergop gaat, rijst er een onwezenlijk plaatje voor ons op: l' Hameau de l'Ecot, een eeuwenoud bergdorp dat in 2013 door de film Belle & Sebastien weer op de kaart werd gezet. 'Ecot was lang een van de hoogst gelegen dorpen van Europa,' zegt Philippe, 'maar sinds 1960 is het niet meer permanent bewoond. In z'n hoogdagen woonde er een honderdtal mensen in vaak bikkelharde omstandigheden. Vooral in de winter wanneer het door de sneeuw van de buitenwereld was afgesneden.' Het dorpje met authentieke 17e eeuwse huisjes is sinds 1972 een beschermd monument. Ik zet er een flinke stap terug in de tijd.
 |
L' Hameau de l''Ecot was ooit een van de hoogst gelegen bewoonde dorpen van Europa.
|
"Het verlaten Hameau de l'Ecot was ooit een van de hoogst bewoonde dorpen van Europa."
 |
Mountain-boarden: vallen en opstaan.
|
Mannetjesputterij. 'Sporten op skipistes kan ook zonder sneeuw', lacht Max, een monitor bij het station van Val Cenis. Het is eenvoudig: je gaat met een mountain board, een mega skateboard met luchtbanden en een handrem, de skilift in en je glijdt weer naar beneden. Toch vergt een en ander wel wat oefening. Met de instructies en het engelengeduld van Max leer ik eerst mijn evenwicht te houden en waag me daarna voorzichtig aan lange, maar niet té steile afdalingen. Het ding gaat razendsnel en de rem is niet altijd een voordeel. Met vallen en opstaan lukt het na een tijdje al vrij goed. Bovendien is het bijzonder leuk. Meer adrenaline voel ik bij het aqua-boarden op het meer van Sollières, al vraagt dat iets minder vaardigheid.
 |
Aqua-boarden: adrenaline verzekerd!
|
Mijn instructeur Fabrice geeft me een neopreenpak, een helm en een body board en wijst naar de 20 m hoge schans bij het water. 'Verstand op nul, glijden en genieten,' zegt hij droog. Als ik me plat op m'n buik afduw is er geen houden meer aan: met een enorme vaart schuif ik naar beneden. 'Je hoofd goed naar boven houden' hoor ik Fabrice nog roepen terwijl ik boven het water zweef. Maar het is te laat, bij de landing vangt m'n gezicht de klap op. Een pijnlijke start, maar opgeven is niet mijn stijl. Gelukkig verlopen de volgende pogingen zonder incidenten en in geen tijd ben ik helemaal verslingerd aan deze attractie. Pas als het ijskoude water door m'n pak begint te dringen geef ik er de brui aan. 's Avonds bekom ik van m'n mannetjesputterij met een wellness kuur in Centre Valfontaine. Een sauna en bubbelbad doen wonderen na een dagje vol actie.
"Bij de landing vangt m'n gezicht de klap op, een pijnlijke start, maar opgeven is niet mijn stijl."
 |
Parc national de la Vanoise.
|
Groen paradijs. Bij de ingang van Parc national de la Vanoise - het eerste nationale park van Frankrijk - volg ik het pad naar le Plan du Lac. Ik wandel er door groene alpenweiden vol marmotten die ik verrassend dicht kan benaderen. Pas als een havik hun achtertuin binnenvliegt, duiken ze verschrikt weer in hun holen. Dieren vind je trouwens volop in dit grootste nationale park van Frankrijk dat in 1972 fuseerde met het aanpalende Gran Paradiso in Italië. Er ontstond een 1250 km2 groen paradijs - het grootste van Europa - waar vandaag duizenden gemzen en steenbokken leven en meer dan 125 vogelsoorten waaronder steenarenden en zelfs lammergieren.
 |
In Parc national de la Vanoise groeien meer dan 1200 soorten bloemen waaronder Alpengentiaan.
|
Een stuk boven de boomgrens mag het dan wel kaal zijn, bloemen zie je hier overal. Meer dan 1.200 soorten groeien er, waaronder alpengentiaan, edelweiss, berganemonen en zilverkruid. Bij het Refuge du Plan du Lac, een berghut waar je kan eten en slapen, is het uitzicht fenomenaal met gletsjers en spitsen van bijna 4.000 m hoge bergen, die de wolken lijken te torsen. Uit de berghut komt een heerlijke geur die me als een sirene naar binnen lokt. Het is er druk, maar gezellig. Op de kaart staan geen gastronomische hoogvliegers, enkel typische gerechten uit de Savoie zoals croute au fromage, rougail saucisse en croziflette. Met veel smaak steek ik een klassieker achter de kiezen: diots au vin blanc die ik doorspoel met een glas Clos de Tarramont, een rode wijn uit Aix-les-Bains.
"In 1972 ontstond hier het grootste natuurreservaat van Europa waar gemzen, steenbokken, arenden en zelfs lammergieren zich thuisvoelen."
 |
Diots au vin blanc, een klassieker uit de Savoie.
|
Hannibal achterna. 'Rechtdoor, aan het beeld linksaf en de bergpas volgen,' zegt de dame die mij de weg naar Le Planay wijst. Het beeld blijkt dat van Hannibal met ernaast een olifant in een onvervalste Côte d'Or-pose. En dat staat er niet zomaar volgens Marc, de eigenaar van Chalet Lavis-Trafford waar ik logeer. Zijn charmante B&B op enkele kilometers van de Italiaanse grens, was in de jaren '20 het huis van Lavis Trafford, een autoriteit op het gebied van Hannibal's passage door de Alpen. Hij schreef er boeken over en beweerde dat Hannibal wel degelijk hier langs de Col Clappier de Alpen overstak. Een logement met een geschiedenis dus, maar vooral een waarvan de eigenaars hun gasten stevig in de watten leggen. 's Avonds geniet ik in de tuinchalet samen met de andere gasten van een decadente barbecue die Marc voor ons heeft klaargestoomd. De wijn vloeit royaal en de sfeer is opperbest. Er zijn nog zekerheden in het leven, want omkomen van honger en dorst zal in de Savoie nooit gebeuren.
"Er zijn nog zekerheden in het leven: omkomen van honger en dorst zal in de Savoie nooit gebeuren."
© DICHTBIJ & VER WEG 2016 (foto 2: © OT Haute Maurienne Vanoise_P.Huart)
INFO OVER HAUTE-MARIENNE: WWW.HAUTE-MARIENNE-VANOISE.COM
HAUTE-MAURIENNE PRAKTISCH:
Vervoer: Ik vloog met Ryanair naar Turijn, de dichtsbijgelegen luchthaven. Dagelijks h/t vluchten vanuit Charleroi naar Turijn.
ETEN & DRINKEN:
Refuge du Plan du Lac: cosy berghut in het Parc national de la Vanoise. Je eet er typische gerechten uit de Franse Alpen zoals croute au fromage, rougail saucisse, diots au vin blanc en croziflette. Een aanrader! www.refugeplandulac.com
Wijnen: vraag bij je maaltijden regionale wijnen uit de Savoie , ze zijn superlekker en helemaal niet duur. Mijn tip: Jongieux Mondeuse een heldere, fruitige rode wijn uit Jongieux.
OVERNACHTEN:
Hotel Lac Mont Cenis: familiepension vlakbij het meer van Mont Cenis. Erg basic, geen wifi, maar de gastvrijheid, het uitzicht en de lokale keuken maken alles goed. Kamers vanaf 50 euro: www.hotel-lac-mont-cenis.com
Hotel Termignon: charmant driesterrenhotel in het centrum van Termignon. Uitstekend restaurant met lokale gerechten. Kamers vanaf 65 euro: www.hotel-termignon.com
Bramans: Karaktervolle B&B waar Marc en Martine je ontvangen alsof je familie bent. Vijf kamers in een warme Anglo-Saksische stijl, gezellige salonbar, sauna en Noors bad. Eén van de geliefde bezigheden van Marc is bbq-en voor z'n gasten in de gezellig tuinchalet. Kamers vanaf 115 euro: www.chalet-lavis-trafford.com
Hotel Termignon: charmant driesterrenhotel in het centrum van Termignon. Uitstekend restaurant met lokale gerechten. Kamers vanaf 65 euro: www.hotel-termignon.com
Bramans: Karaktervolle B&B waar Marc en Martine je ontvangen alsof je familie bent. Vijf kamers in een warme Anglo-Saksische stijl, gezellige salonbar, sauna en Noors bad. Eén van de geliefde bezigheden van Marc is bbq-en voor z'n gasten in de gezellig tuinchalet. Kamers vanaf 115 euro: www.chalet-lavis-trafford.com
ZEKER DOEN:
Aqua Sensation: www.plongee-vanoise.fr
Ecole de glisse d'été: www.ecoledeglissedete.fr
Musée d'Archéologie de Sollières: www.archeologie-sollieres-sardieres.com
Geen opmerkingen