 |
 |
Villa La Sapinière - Barcelonette.
|
Mexico, Mexico. Met ondergesneeuwde bourgeois-kastelen, de mysterieuze contouren van bergen rondom en een dikke laag sneeuw die de decibels dempt, lijkt Barcelonette bij valavond een soort verstild winter-wonderland. Eric, mijn gids, dropt me bij Villa La Sapinière waarin le Musée de la Vallée gevestigd is. Terwijl hij de auto van sneeuwkettingen voorziet, krijg ik in het museum uitleg over de pastelkleurige Mexicaanse villa's die je hier overal ziet. Want al zitten we diep in het zuiden van Frankrijk, Mexico ligt nog steeds aan de andere kant van de oceaan. 'Welgeteld 9600 km ver' preciseert de museumgids. Een afstand die de Barcelonettes van weleer er graag bijnamen, want om zaken te doen gingen ze ver. Letterlijk. Tot in de nieuwe wereld.
 |
Musée de la Vallée - Barcelonette.
|
We schrijven 1850, de emigratie uit de Ubaye-vallei naar Mexico komt op gang. Wol, kant en zijde waarvoor de vallei al eeuwen bekend staat, worden meegenomen naar de overkant van de oceaan. Het Amerikaanse succesverhaal van de Barcelonettes begint met enkele kleine shops in Mexico die al snel uitgroeien tot winkels van het kaliber van La Samaritaine. Een decennium later stampen ze er zelfs gigantische textielfabrieken uit de grond. Met een vette bankrekening en koffers vol souvenirs keren ze terug naar de Ubaye-vallei. Ze bouwen er enorme landhuizen: Villas Mexicaines, die qua architectuur niks te maken hebben met Mexico, maar zo worden genoemd omdat hun eigenaars er fortuin maakten. Vandaag kan je in Barcelonette en Jausiers nog een vijftigtal koloniale villa's bewonderen.
"Barcelonette lijkt bij valavond een soort verstild winter-wonderland."
 |
Relaxen in het storvatt van Chalet La Providence.
|
Chez Evelyne. Botinnen uit, pantoffels aan, dan pas naar binnen. Evelyn, de eigenares van La Providence, kijkt nauwgezet toe op de netheid in haar chambre d'hôtes bij het skistation van Sauze. Nog voor ik goed en wel geïnstalleerd ben op m'n kamer mag ik het storvatt in. Samen met enkele gasten ontspan ik in het 45° warme bad onder een fonkelende sterrenhemel en neem af en toe een duik in de sneeuw. Het is heel relax allemaal, je werkt er een boel calorieën mee weg, maar tegelijkertijd ontzettend vermoeiend, al merk je dat pas achteraf. Al even gezellig en ontspannend is la table d'hôtes van Evelyne. In individuele pannetjes op tafel bakken we onze groenten en lokale charcuterie met kaas, massa's kaas. Overheerlijk, maar licht kan je de bergkeuken niet noemen. De zelfgestookte Genépi van Evelyn, een kruidenlikeur uit de Alpen, smaakt heerlijk en gaat erin als zoete koek. 's Nachts slaap ik als een roos en dat komt niet alleen door de frisse berglucht...
 |
Dankzij Jacques geniet ik in Sauze van m'n pril verworven vaardigheid.
|
Een schildpad op z'n rug. Terwijl ik als een idioot voor de eerste keer op ski's probeer te balanceren, razen jonge kinderen mij gniffelend voorbij. Jacques, mijn privé-monitor op de piste van Le Sauze, blijft er erg cool onder. 'Koeien vergeten vaak dat ze zelf nog kalf zijn geweest' relativeert hij. Meer nog dan zijn geduld met mij bewonder ik Jacques' talent om me al na enkele uren stevig op de latten te zetten. Onder zijn aanmoedigingen maak ik mijn eerste min of meer geslaagde solo-afdaling op de oefenpiste van Le Sauze. Ook de tweede lukt aardig. Bij de derde gaat het even mis als ik in mijn overmoed een val maak en erbij lig als een schildpad op z'n rug. Een behulpzame skiër helpt me overeind en zet me - ook figuurlijk - weer met m'n twee benen op de grond. Skiën is leuk, maar toch een stuk vermoeiender dan ik dacht. Na meer dan vier uur op de latten is een stoeltje op het terras van La Montana aan de voet van de piste een hele verademing.
 |
Le Sauze.
|
Terwijl we genieten van een pastis die zelfs in de sneeuw heerlijk smaakt, maakt Jacques een kleine evaluatie. Blijkt dat ik het er helemaal niet slecht van af breng. 'Nog enkele uurtjes les en je kan stilaan jezelf perfectioneren,' zegt hij. Het leuke aan kleine skistations als Le Sauze is dat je er niet over de koppen loopt en dat iedereen zowat iedereen kent. De operator van de sleeplift, de monitor op leeftijd die sprekend op Dustin Hoffman lijkt, de dame die ik bijna onderuit skiede, ze komen allemaal een praatje maken. Vincent, de man die mij overeind hielp op de piste, zit aan het tafeltje naast ons. Ieder jaar zakt hij met z'n vrouw en twee kinderen af naar Le Sauze om er te wintersporten. Op zich niks bijzonders, ware het niet dat zij helemaal uit Nieuw-Caledonië komen. 'Wij zijn verknocht aan Le Sauze en de mensen hier,' zegt Vincent. 'Vergeleken met de grote stations in de Alpen is het hier een stuk rustiger en aanzienlijk goedkoper'. Na de lunch trek ik met Jacques opnieuw naar de piste voor mijn tweede skiles. En al is ze nog pril, ik geniet volop van mijn nieuw verworven vaardigheid en vervloek het feit dat ik dit nooit eerder heb geprobeerd.
"Vergeleken met de grote stations in de Alpen is het in Sauze een stuk rustiger en aanzienlijk goedkoper."
 |
Alaska.
|
Eric en de wolf. Eric Martinez was als kind al gebiologeerd door wolven. Toen hij drie jaar geleden begon met Hurlement du Crépuscule in Meyronnes - vlak bij de Italiaanse grens - zag hij een lang gekoesterde droom in vervulling gaan: een ranch met Siberische husky's, het dier dat het nauwst verwant is aan de wolf. Eric heeft er intussen meer dan 100 en beschouwt zichzelf als de leider van de roedel. Als ik kom aanwandelen raken de honden bijzonder opgewonden. 'Als er gasten komen, weten ze dat er werk aan de winkel is'. En werken, daar zijn Husky's dol op. Al zit een tocht met de slee er niet in. 'Te riskant met de dunne laag sneeuw' zegt Eric en stelt voor om met de honden te gaan wandelen.
 |
Hurlement du Crépuscule.
|
Wie denkt dat je met een sneeuwhond leuk kan lopen flaneren heeft het lelijk mis. Eric geeft mij een gareel dat hij met een stevig touw vastsnoert aan Alaska, een vijfjarige reu met onwezenlijk mooie blauwe ogen. De kilometers lange wandeling werkt ontstressend en al na enkele minuten schep ik een hechte band met de hond. Na afloop bezoek ik de kennel, midden in het bos, waar tientallen husky's liggen te rusten in de sneeuw voor hun hok. Of de dieren geen kou hebben? Eric lacht: 'Ze voelen zich uitstekend in de kou, ze verdragen zelfs temperaturen tot min 60°'. Pas als het kwik boven de 15° stijgt, worden ze op non-actief gezet. Dat Eric uitgerekend hier zijn ranch heeft is geen toeval, want in de bergen rondom leven veel wolven. Hij komt ze zelfs tegen op zijn wandelingen. 'Ze maken zich dan snel uit de voeten, want wolven zijn doodsbang voor de honden'. En dat weten ook de everzwijnen, want die komen 's nachts in de veilige nabijheid van de kennel slapen.
 |
Carole bij een van haar yurts.
|
Eric werkt samen met een berggids, Julie, die tochten op sneeuwschoenen organiseert en Carole die bij de kennel twee authentieke Mongoolse yurts en een Noors bad neerpootte. Carole kweekt safraan en maakt sapjes en soepjes met bessen en planten die ze in de vrije natuur oogst. In haar yurt kan je je verwarmen met lekkere drankjes en eet je huisgemaakte biologische snacks. Bij een houtkacheltje proef ik een alcoholvrij alternatief voor glüwein: een druivensapje met kaneel, 100% bio. De tweede yurt verhuurt Carole als logement, er is plaats voor zes personen. Samen met Eric en Julie organiseert ze iedere maand bij volle maan een 'Soirée sous la Lune' een nachtevenement met een sleehondentocht en een bergwandeling met als toemaatje een bezoek aan het ondergrondse fort van Saint-Ours. De hapjes en drankjes achteraf in de yurt zijn in de prijs inbegrepen. Le Hurlement du Crépuscule is een plek waar ik wil blijven. Met tegenzin neem ik dan ook afscheid van Eric, Carole, de honden en een ongerept stukje natuur in de Provençaalse bergen.
"Wie denkt met een sneeuwhond leuk te flaneren heeft het lelijk mis."
© Tekst & foto's: W. G. 2016 - © foto 4: Eric Olive / © foto's 1, 2, 6, 9 en 10 O.T. Ubaye
NUTTIGE LINKS:
Info over Alpes de Haute-Provence: www.alpes-haute-provence.com
Domain skiable du Sauze: 65 km skipistes van alle niveau's op hoogtes tussen 1400 en 2450 m. 38 skipistes, waarvan 11 groene, 10 blauwe, 15 rode en 2 zwarte. Skiën doe je er ver weg van de helse drukte van de grote stations in de Alpen en het is er bovendien een stuk goedkoper. Ideaal voor wie net als ik begint met skiën, maar ook ervaren skiërs komen er volop aan hun trekken: www.sauze.com
ZEKER DOEN:
Musée de la Vallée Barcelonette: www.barcelonnette.com/culture
Hurlement du Crépuscule: auhurlementducrepuscule.fr
Yourhtes en Ubaye: www.yourte-ubaye.fr
VERVOER:
Ik vloog met Ryan Air naar Marseille: dagelijkse één vlucht vanuit Charleroi naar Marseille en terug: www.ryanair.com. Vanaf de luchthaven van Marseille brengen de Navettes Blanches je naar elke skibestemming in de zuidelijke Alpen. Een retourbiljet kost 35 euro (volwassenen), kinderen betalen 17 euro: www.navettesblanches.com
 |
Chalet La Providence - Sauze.
|
OVERNACHTEN:
Ik sliep in het charmante Chalet La Providence in Sauze, chambre d'hotes waar eigenares Evelyn zich over haar gasten ontfermt als waren het haar eigen kinderen. Kamers vanaf 85 euro (zomer) en 110 euro (winter). Table d'hôtes op verzoek: www.chaletlaprovidence.com. Bovendien krijg je als gast van La Providence nog eens 10% reductie op de huur van skimateriaal bij Nicolas Sports in Sauze: www.nicolas-sports.fr.
Geen opmerkingen