FRANS-POLYNESIË: LOGEREN IN DROOMRESORTS

WINNER OF THE FRENCH OVERSEAS AWARDS 2016

Paleizen op palen middenin paradijselijke lagunes, visjes die onder je bed doorzwemmen, een ochtendduik in de stille oceaan, het klinkt als een droom, en toch is dit dagelijkse werkelijkheid in Frans-Polynesië. Te midden van zoveel water zijn er natuurlijk ook massa’s watersporten. En al weet ik niet of je met haaien zwemmen een olympische discipline kan noemen, het adrenalineniveau ligt in elk geval een stuk hoger dan bij pakweg een spannende voetbalmatch. Voetballen is sowieso niet voor de Tahitianen weggelegd, want roeien is de nationale sport.

Een van de vele droomresorts in Bora Bora

Dit is het vierde van een reeks van 4 artikels over Tahiti, waarmee we de French Overseas Awards 2016 hebben gewonnen. Champagne :-)! Bedankt voor de vele stemmen die we van jullie kregen. Hopelijk hebben we jullie zin doen krijgen om naar deze paradijselijke eilanden te trekken of wie weet gewoon een reden gegeven om even weg te dromen!

Op stelten slapen. Is er wifi in Tahiti? Het is een veel gestelde vraag sinds het succes van het VTM programma. Laat ik nu toevallig het antwoord kennen: ja er is wel degelijk wifi in Tahiti, maar er is nog werk aan de draadloze winkel, véél werk. Als je met vakantie bent is dat natuurlijk het laatste van je zorgen, zij het dan om beelden door te sturen om het thuisfront jaloers te maken, want logeren in een huis bovenop het water in Frans Polynesië is een beetje zoals op de thee worden uitgenodigd in het paradijs. Goedkoop is het niet, maar als je er dan toch bent moet je het minstens één keer gewoon doen, want het staat garant voor een nachtje pure romantiek.

Kia Ora resort & spa in Rangiroa

Beide keren dat ik hier was heb ik enkele van die waterpaleizen op stelten uitgeprobeerd en telkens was de ochtend als de zon langzaam boven de lagune naar boven kruipt het mooiste moment. Ook vandaag, met een kopje thee in de hand geniet ik van een lucht die langzaam wakker wordt, badend in oranje en violet. Het geluid van het kabbelende water onder me en hier en daar een vogel die opvliegt brengt me helemaal tot rust. Het duurt niet lang voor ik van mijn terras duik voor een plonsje tussen de tropische vissen. Op zo’n moment besef je dat het niet meer beter wordt. Genieten van een huis op het water hoeft niet altijd in een vijfsterrenhotel.

Het prachtige infinity zwembad in Kia Ora resort & spa

Mijn leukste ervaring tijdens deze reis is op het eiland Rangiroa, in een mooi en modern trendy viersterrenhotel Kia Ora. Rangiroa, ver van de glamour en glitter van Bora Bora, is niet echt toeristisch en dat maakt het alleen nog unieker. Een tiental kamers staan op stelten in het water. Uitkijken doe ik op de Stille oceaan die er als een meer bij ligt en een strand vol gracieus overhangende palmen met hangmatten. Ik geniet van elk moment in de mooie infinity pool van het hotel, ton sur ton, water op water. De sereniteit die uitgaat van deze plek is enorm. Blotevoetenluxe op z’n best. En als je moe wordt van al dat genieten, kan je net als ik de spa bezoeken, middenin een kokospalmplantage en je laten bepamperen. Als me wordt gevraagd of ik een antistress massage wil, lach ik. Stress, welke stress?

Palmbomen en hangmatten in het mooie Kia Ora Resort & Spa

De Pearl Regatta vanop de eerste rij. Zeilboten in alle formaten steken kleurig af tegen een steeds veranderende lucht. Op Raiatea, het grootste eiland van het archipel de la Société, kom ik middenin de Pearl Regatta terecht, de belangrijkste zeilwedstrijd in de hele Pacific en meteen ook een hoogtepunt voor de eilandbewoners. Raiatea is altijd een zeilerseiland geweest, er zijn dan ook meerdere jachthavens. Wolken en zon kleuren de oceaan erg afwisselend in. Soms lijkt het alsof de boten zweven op het water.

De Pearl Regatta in Raiatea

Vanop de persboot zit ik op de eerste rij en is het alsof ik zelf deelneem. Er doet ook een Belgische ploeg mee. En al is er wel enige competitiegeest aanwezig, het is vooral het zeilplezier dat op de eerste plaats komt. Ik zie alleen maar blije gezichten. Amateurs nemen het op tegen professionele teams, kleine onogelijke bootjes, tegen grote zeiljachten of zelfs catamarans.

Een orkestje zorgt voor de ambiance

In hoofdstad Uturoa, een zakdoek groot, is het feest. Plaatselijke dames wiegen bevallig hun heupen op de zwoele tonen van de Tahitiaanse muziek. Er wordt lekker gekookt, een orkestje zorgt voor de nodige ambiance. De zeilers laten het zich allemaal welgevallen. De eerste dag tijdens de verkenningsfase wordt er nog niet echt geraced, er wordt vooral veel gelachen. Ik mag zelfs even meevaren op een van de deelnemende boten. De volgende dag, tijdens de 1^ste etappe van de wedstrijd, kleurt de lucht plots donker, maar de zeilers gaan ervoor, nat zijn ze toch en tegen het einde van de race staat de zon weer te blinken en is het opnieuw snikheet.

Competitiegeest, maar vooral het plezier van het zeilen tijdens de Pearl Regatta

‘s Avonds wordt er gebarbecued in een restaurant in de jachthaven waar alle teams worden voorgesteld. Wijn en bier vloeien rijkelijk, ambiance verzekerd. De volgende finish ligt in Huahine, er wordt van eiland tot eiland geraced en dat vijf dagen lang. Het is uiteindelijk een Brits team dat de overwinning in de wacht sleept.

De site van Taputapuatea Marae, dé belangrijkste tempel van Polynesië

Traditie en travesties. Ik blijf op Raiatea, waar ik de belangrijkste tempel van heel Polynesië bezoek, de Taputapuatea Marae, in het zuidoosten van het eiland. Veel meer dan een paar muren, altaars en enkele grote stenen plateaus blijft er niet van over, maar het is wel een uitzonderlijke plek en de allerbelangrijkste heilige plaats in heel Frans Polynesië, omdat precies hier de migratie van de Polynesiërs begon. Bovendien staat de tempel exact in het midden van de Hawaï-, Nieuw Zeeland- en Paaseilanddriehoek. Het was lang zowel het religieuze als politieke machtscentrum van Polynesië, waar alle koningen werden gekroond, een plek die doordrongen is, nu nog, van spiritualiteit en magie.

Overblijfselen van de belangrijkste tempel, de Taputapuatea Marae

Vanaf de 13^de eeuw, toen de oorlogsgod Oro belangrijker werd dan de schepper Taaroa, werden er veel mensenoffers gebracht: vreemd genoeg enkel mannen. Met als gevolg dat veel mannen zich gingen verkleden als vrouw om te ontsnappen aan hun wrede lot. Dat is een van de redenen, volgens mijn gids, dat er nog steeds veel ladymen op het eiland rondlopen. De ene al wat geslaagder dan de andere, maar belangrijk is dat niet, niemand kijkt ervan op want het maakt deel uit van de cultuur. Ze werken voor de regering en lachen me toe aan het onthaal van hotels. Het is een fenomeen dat volkomen aanvaard is.

Ik op mijn eilandmobiel in Raiatea, stilzitten is geen optie

Roeien met de riemen die je hebt. Net zoals in Rangiroa, doop ik de fiets om tot mijn persoonlijke eilandmobiel. Handig is dat je niet snel kan verloren rijden. In Raiatea peddel ik de hele lagune aan mijn hotel af, het is de beste manier om de omgeving te leren kennen en kennis te maken met de locals. Hotel Lodge Raiatea is misschien niet meteen wat je van een Polynesisch hotel verwacht. Het is een leuk, fris ingericht koloniaal huis. Een jong, bijzonder sympathiek Frans koppel dat de zaak runt en de overheerlijke keuken, die door een Bretoense kok in mijn bord wordt getoverd maken het verschil en zorgen ervoor dat ik me ook hier meteen thuis voel.

Het sympathieke koloniale Hotel Lodge Raiatea

Ik maak er kennis met een Tahitiaanse die net als ik de zonsondergang op het ponton voor het hotel afwacht. Het is het uur dat de roeiers -en dat zijn er veel in Frans Polynesië- hun prauwen van stal halen en tegen een oranje hemel het sop kiezen. Roeien is dé nationale sport. Verschillende roeiboten varen aan een recordtempo voorbij, met de ondergaande zon als decor. Ik zie ze elke namiddag de rameurs van Tahiti, ze zijn wereldberoemd. Hun va’a’s of prauwen waren ooit het enige transportmiddel tussen de eilanden en op een of andere manier is roeien nog steeds even populair. Wars van alle nieuwe watersporttrends blijven ook de jongeren de traditie in ere houden. De Tahitianen roeien 6 op 7, ze hebben dan ook bicepsen om u tegen te zeggen. De lagunes zijn perfect voor de snelheidswedstrijden, maar daarnaast zijn er ook marathons in volle zee. Een Polynesiër zonder prauw is als een vogel zonder veren.

Roeien is dé nationale sport

Snorkelen in een spectaculaire onderwaterwereld. Bora Bora heette vroeger Vavau, eerstgeborene, omdat het volgens een legende als eerste van alle eilanden door de goden uit de oceaan omhoog werd getrokken, het is dus het oudste eiland van heel Frans Polynesië. Het had ook de eerste luchthaven 20 jaar voor Papeete. Daardoor is Bora Bora tot op vandaag ook het meest toeristische eiland. Er bestond wel een eeuwige strijd met machtscentrum Raiatea. Een ongelijke strijd want Bora Bora met z’n 4 op 10 km lijkt een speelgoedeilandje naast het grote Raiatea. David tegen Goliath. Het wordt wel eens het mooiste eiland van de wereld genoemd. Dat heeft alles te maken met de vele hotels op palen die in lange slierten de lagunes inkleuren, iets dat je nergens anders ter wereld ziet.

Mijn leuke strandvilla in de Sofitel Private island in Bora Bora

Ik slaap in De Sofitel Private Island in een hut op het strand, die tegen de rotsen lijkt te plakken. Het uitzicht is dan ook prachtig en al doet het interieur erg jaren ’90 aan, het eten is lekker en de omgeving uniek. Je kan er enkel met een boot geraken. De mooiste snorkelplek van Bora Bora ligt in de achtertuin van het hotel, Le Jardin de Coraille. Ik hou er niet van om stil te zitten. Wat zeilen en roeien betreft, hou ik het bij één keer, fietsen doe ik iets vaker, maar van snorkelen krijg ik nooit genoeg.

De rijke onderwaterwereld (foto Tahiti tourisme)

Le Jardin de Coraille is een van de populairste snorkelplekken. En ondanks de naam maakt de enorme hoeveelheid vissen veel meer indruk dan de koralen. Ik breng er uren door met de hele cast van Nemo, uitgebreid met vele gastrollen. Clown- maan-, trompet- en anemoonvissen zwemmen er vrolijk rond, een enorme octopus zuigt zich vast aan een rots. Ik zie visjes vastberaden headbangen tegen de kleurrijke koralen, andere klampen zich als verstekelingen vast aan een citroenhaai. Ook rond de andere eilanden breng ik uren door in de prachtige beschutte koraalriffen, die vaak op een luxueus aquarium lijken. De kleurdetails zijn fenomenaal. Het wordt pas echt spannend wanneer een enorme schildpad onder me door zwemt. Ik probeer hem te volgen maar onder water is hij allesbehalve traag. Soms lijkt het alsof ik in een natuurdocumentaire figureer. Snorkelen in Tahiti is op z’n zachtst uitgedrukt adembenemend.

Snorkelen met schilpadden

Het spannendste moment. Knuffelen met een pijlstaartrog, het stond niet meteen op mijn verlanglijstje, maar wat een leuke ervaring. De enorme roggen bij wie het venijn in de staart zit, zijn bijzonder gracieus en glijden door het water als vogels. Ze vastpakken maar vooral snorkelen tussen deze enorme vissen, die meer dan vier meter breed kunnen worden, is een spektakel dat door niks overtroffen wordt. Eentje kan ik nog aan, hij klimt tegen me op terwijl ik hem vis voer. Maar intussen zwemmen er nog minstens 10 rond me.

Knuffelen met een pijlstaartrog, het is eens wat anders

Hij ziet er lief uit, maar het venijn zit in de staart bij deze pijlstaartrog

Ik probeer de staarten zoveel mogelijk te vermijden wat niet altijd even makkelijk is. Een invasie van roggen, het is niet iets dat ik elke dag meemaak. Als we naar diepere wateren gaan wordt het pas echt spannend: zwemmen tussen de haaien, ik heb het al eerder gedaan, maar het blijft overweldigend. Gelukkig staan mensen niet op het menu van zwartpuntrifhaaien. Maar als ik omringd door zo’n 30 van hen, de Stille Oceaan induik is de adrenalinestoot enorm. Wanneer er een tiental op me afzwemmen en pas op het allerlaatste moment uitwijken, geeft dat een machtig gevoel.

Tussen de haaien springen om met ze te zwemmen, adrenaline te over

Tahitianen hebben een speciale band met haaien, ze zien ze als een reïncarnatie van hun voorouders. Voor hen zijn het geen gevaarlijke dieren maar eerder beschermers. Ik geniet van het feit dat ik tussen al die rugvinnen zwem zonder te panikeren. Onder me zwemmen een drietal nog veel grotere citroenhaaien. Zolang ze beneden blijven is het goed vertelt Mana de gids me. Als ze plots naar boven komen, moet je je wel uit de voeten maken. Gelukkig heb ik nog al mijn ledematen als ik voldaan terug de boot inkruip. Dit is zonder meer het leukste en vooral spannendste moment van de hele reis. Als ik ze nadien vanuit de boot massaal zie rondcirkelen, voel ik toch een kleine siddering door me heen gaan.

© tekst en foto’s Myriam Thys 2015 (foto 15 Tahiti Tourisme)

Dit artikel is net als de drie andere artikels over Frans Polynesië als grote winnaar bekroond bij de French Overseas Awards.

Lees meer over Frans-Polynesië op onze blog:

Diepgewortelde tradities in Tahiti

Frans-Polynesië: aan de poorten van het paradijs

Tamaa maitai: Tahiti voor foodies

TAHITI INFO

Tahiti Nui vliegt vanuit Parijs, via Los Angeles naar Papeete (in Tahiti). Je bent in totaal een 24u onderweg, in uiterst comfortabele omstandigheden. Het bijzonder vriendelijke personeel doet er alles aan om het een stuk korter te laten lijken. www.airtahitinui.com

Air Tahiti verzorgt de lokale vluchten naar de verschillende eilanden in dit enorme archipel, allemaal erg snel efficiënt en comfortabel. www.airtahiti.com

Info via de toeristische dienst van Tahiti: www.tahiti-tourisme.be of via mail: info@tahiti-tourisme.be

Info over Frankrijk en de Franse overzeese gebieden: be.france.fr/nl

De ponton van Hotel Lodge Raiatea

TAHITI PRAKTISCH

Paspoort: gewoon je paspoort meenemen, een visum heb je niet nodig als Belg.

Geld: Frans Polynesische franc XFP: 1 euro = 119,33 XFP (mei 2015). Je kan met je gewone bankkaart (als je hem laat openzetten door je bank) of met visa geld uit de muur halen.

Taal: het sappige en erg klinkerrijke Tahitiaans, maar iedereen spreekt ook perfect Frans.

Gezondheid: er zijn geen verplichte inspuitingen, er is geen malaria. Het Tropisch Instituut kan helpen bij andere vragen 0900/10110 (betaallijn), website: www.itg.be

Gevaar: er zitten geen gevaarlijke beesten en de steden en dorpen zijn erg veilig.

Klimaat: De beste reistijd voor Frans Polynesië is de droge periode van mei tot oktober. De meeste regen valt van december tot maart. De gemiddelde t° ligt steeds rond de 30°.

Tijdzone: bereid je voor op een flinke portie jetlag, het is er 12u vroeger dan in België tijdens de zomer en 11u vroeger in de winter.

HOTELS:

Ik heb op deze tweede reis in Tahiti in tegenstelling tot de vorige keer eens alle prijsklassen
van hotels uitgeprobeerd: van een pensionnetje voor 72€ per nacht tot een vier sterren deluxe kamer bovenop het water voor 550€.

Sofitel: Bora Bora (4*): villa’s boven het water: vanaf 550€, strandvilla’s vanaf 339€, op de oever van een van de mooiste lagunes, met de beste snorkelplek van Bora Bora op zwemafstand. www.sofitel.com/gb/booking/hotels-list.shtml

Kia Ora Resort & Spa: Rangiroa (4*): prachtige trendy villa’s op stelten in het

water vanaf 535€. Een strand vol gracieuze palmen en een bijzonder aantrekkelijke

infinity pool. eu.hotelkiaora.com

Maitai: Bora Bora (3*): traditionele villa’s boven het water, voor een iets gunstigere prijs
(3 sterren): vanaf 430€. www.hotelmaitai.com

Maitai: Rangiroa (3*): strandvilla’s in een erg mooie baai, met uitzonderlijk vriendelijk personeel, vanaf 240€. www.hotelmaitai.com

Lodge hotel: Raiatea (3*): atypisch, dus interessant koloniaal hotelletje, bekend voor zijn uitstekend restaurant. Ook hier bijzonder hartelijk onthaal. Kamers vanaf 193€, www.raiateahotel.com

Manava suite resort: Tahiti (4*) met het grootste infinity zwembad van Frans Polynesië, een vier sterren hotel voor een zeer redelijke prijs: kamers vanaf 117€. www.spmhotels.com/resort

Pension Ahitea Lodge: Tahiti (Papeete): simpel pensionnetjes in de hoofdstad met zwembad, je logeert en eet er bij een erg gastvrije familie, real life ervaring: vanaf 72€

www.ahitea-lodge.com

SPORTEN:

Pearl Regatta: Als je wil meedoen aan de regatta, of gewoon wil gaan kijken en de sfeer proeven, info: www.tahitipearlregatta.org.pf. Elk jaar gaan ze van start rond eind april.

Lagoon service Bora Bora: zwemmen met haaien en pijlstaartroggen, ze organiseren ook gewone snorkeltours. Lunchen gebeurt op een verlaten Motu, traditioneel en super lekker, goeie gidsen. http://lagoonservice.com

Roeien: je kan overal de va’a’s (prauwen of kano’s) gebruiken van de hotels met de nodige vakkundige uitleg.

Fietsen: de meeste hotels lenen gratis fietsen uit aan hun gasten.

WIJ ZIJN SOCIAAL: