Wie langs de autoroute du soleil naar de Côte d'Azur trekt, rijdt er vaak gewoon aan voorbij: Valence, de hoofdstad van het Franse departement La Drôme. Zonde, vind ik, want de historische stad aan de Rhône is een perfecte stopover op weg naar het zuiden. Of je kan, net als ik, Valence bezoeken voor een tweedaagse citytrip. Deze kleine maar gezellige stad biedt alles op mensenmaat, behalve dan de panorama's en de gastvrijheid, want die zijn ronduit groots: citytrippen op het balkon van de Rhône.
 |
Genieten van een zuiderse sfeer op Place Aristide Briand.
|
'Meneer trekt er op uit'? vraagt de taxichauffeur op weg naar het zuidstation. 'Yep! antwoord ik. 'En waar gaan we naar toe'? wil hij weten. 'Naar Valence, tenminste ik'. Hij wist niet dat er vanuit Gare du Midi treinen naar Spanje bollen. Ik glimlach. Het is eind oktober, in Brussel regent het oude wijven en een venijnige westenwind treitert de hele stad. Vier uur later zit ik onder de palmbomen van het zonovergoten Place Aristide Briand van mijn pastis te nippen. Een flauwe mistral haalt de temperaturen enkele graden omlaag, maar so what. En neen, dit is niet Valencia, maar Valence, de hoofdstad van het Franse lavendel departement Drôme.
 |
La Maison des Têtes.
|
Préfab avant la lettre. Ook tussen de pastelkleurige huizen van Place des Clercs word ik ondergedompeld in de ongedwongen zuiderse sfeer die mij in Valence meteen bekruipt. Vanaf het charmante plein zuigt la Grande Rue, de gezellige resto- en winkelstraat die naar Place Saint-Jean kronkelt, je vanzelf aan. Al na enkele stappen sta ik er bij het mooiste huis van de stad: het elegante Maison des Têtes. Vanaf dit Flamboyant gotische stadskasteel dat een consul rond 1530 voor zichzelf liet optrekken staren 15 stenen hoofden mij koppig aan. Inspiratie voor de Renaissance elementen bracht de bemiddelde consul mee van z'n reizen door Italië.
 |
La Maison Mauresque.
|
Verderop in de straat staat Maison Mauresque model voor de oriëntaalse wind die medio 19e eeuw door Europa waaide. Moorse invloeden als bloemmotieven en elegante bogen wisselen middeleeuwse accenten af op een immense gevel, die werd opgetrokken uit gietcementen platen. Préfab avant la lettre dus, en erg revolutionair voor die tijd. Vlakbij ligt het kleine park Saint-Ruf waar in vromere tijden het 18e eeuwse paleis van de gelijknamige abdij over de Rhône uitkeek. Op de paleispoort na, la Portail de Ruf, werd de abdij in de laatste wereldoorlog totaal in de as gelegd. Toch is het uitzicht over de Rhône er magistraal met de barokke poort die als een stenen frame geniaal het ongerepte landschap van de Ardêche inlijst.
 |
Maison du Pre de la Tour.
|
Het smalle gangetje naar het binnenplein van Hotel du Pré de la Tour (rue Pérollerie) roept bij mij meteen associaties op met de traboules van het oude Lyon. Een vooraanstaande familie bouwde dit stulpje in 1522 met geld uit hun lucratieve zouthandel en ze deden dat met smaak. De ingang van de trappentoren die naar de drie etages leidt is een mooi voorbeeld van vroege Renaissancekunst. Het verband met de oorspronkelijke bewoners ken ik niet, maar op de latei herken ik ondanks de erosie meteen een scene uit de Griekse mythologie: de ontvoering van de schone Helena. Bovenop de timpaan steunt nog een enorme schelp waarin twee figuren het verweerde wapenschild van de familie dragen, die duidelijk het zout op hun patatten verdienden.
 |
Kathedraal Saint-Apollinaire.
|
Napo was here. De in 1095 ingewijde Saint-Apollinaire kathedraal is een van de oudste gebouwen van Valence. Ondanks enkele transformaties en een grote reconstructie in het begin van de 17e eeuw wist ze haar Romaanse karakter goed te bewaren. Halverwege de 16e eeuw kreeg de kathedraal het gezelschap van het Pedentif, een enorme crypte die in 1840 als een van de eerste monumenten van Frankrijk werd geklasseerd. Hoewel het originele koepeldak vernietigd werd tijdens een religieus conflict uit die tijd, blijft het een indrukwekkend bouwwerk.
 |
Het pédentif.
|
Achter de kathedraal kom ik terug op Place des Clercs waar ik mijn wandeling door de oude stad begon. Lunchen doe ik schuin tegenover Maison des Têtes, in de beste bistro van Valence die zelfs op een doordeweekse middag stampvol zit. Het cosy interieur met immense spiegels, houten banken en wit tafelgoed is helemaal hoe een echte bistro hoort te zijn. Ik geniet er van een lekkere gevogelteragout en de créme brulée achteraf is om duimen en vingers af te likken. Zelfs hier vind ik een historische connotatie, want in 1786-87 woonde de jonge Napoleon - toen nog luitenant - in dit huis. Een gedenkplaat op de gevel en een enorme fontein op het plein naast Les Clercs herinneren mij eraan. Napo was here en dat zal iedereen geweten hebben. Bistro des Clercs is een adresje om te onthouden.
 |
Kiosk Peynet op Champ du Mars.
|
ViaRhôna. Het mooie nazomerweer wakkert de fietskriebels in mij aan en als ook nog eens blijkt dat ik om de hoek van m'n hotel een tweewieler kan huren, ben ik vertrokken. Met een stadsplan en een stevige mountainbike wieler ik de stad in naar Champ du Mars, de favoriete flaneerspot van de sympathieke Valentinois. Lange rijen groene linden, fonteinen en uitgestrekte grasvelden met kleurrijke bloemenperken maken van deze esplanade het groene hart van Valence. Het meest ben ik nog onder de indruk van het mooie panorama op de witte rotsen van de Ardêche met de ruïnes van kasteel Crussol, over de Rhône. Het uitzicht is het mooist vanaf de muziekkiosk, die beroemd werd door een prent van Raymond Peynet. Vandaag is de romantische kiosk het visitekaartje van Valence.
Langs het belvédère peddel ik het aanpalende Parc Jouvet in, een van de mooiste en drukst bezochte parken van de Rhônevallei. Op een of andere manier stoot je in Valence steeds weer op de westelijke grens van de stad, de Rhône en langs het park kom ik op de ViaRhôna, het 800 km lange fietspad (in aanleg) dat tegen 2020 Lac Leman in Zwitserland moet verbinden met de Middellandse Zee. Een ambitieus plan waar ik als fervent fietser dan ook erg naar uitkijk. In Valence kan ik al volop genieten van een ontspannend ritje langs het groene Rhônefietspad, dat in de regio Rhône-Alpes al voor 70 % voltooid is.
Met een lichte mistral in de rug volg ik de Rhône tot aan Port de l'Epervière, de idyllische jachthaven van Valence. Ik installeer mij er op een terrasje langs het water en geniet bij een glas witte wijn van het uitzicht op de bergen aan de overkant van de Rhône. Een bootje sputtert de haven uit richting Middellandse Zee. Ondanks de tijd van het jaar heerst hier nog een echte vakantiesfeer. Op de terugweg naar de stad is de mistral gaan liggen en het kwik haalt met gemak zomertemperaturen. Op Place des Clercs bij Pierre Chauvet - een van de beste chocolatiers van de regio - kom ik weer op kracht van m'n fietstocht met een stevige chocolat chaud waarin m'n lepel letterlijk recht blijft staan.
 |
Parc Jouvet.
|
Langs het belvédère peddel ik het aanpalende Parc Jouvet in, een van de mooiste en drukst bezochte parken van de Rhônevallei. Op een of andere manier stoot je in Valence steeds weer op de westelijke grens van de stad, de Rhône en langs het park kom ik op de ViaRhôna, het 800 km lange fietspad (in aanleg) dat tegen 2020 Lac Leman in Zwitserland moet verbinden met de Middellandse Zee. Een ambitieus plan waar ik als fervent fietser dan ook erg naar uitkijk. In Valence kan ik al volop genieten van een ontspannend ritje langs het groene Rhônefietspad, dat in de regio Rhône-Alpes al voor 70 % voltooid is.
 |
ViaRhôna.
|
Met een lichte mistral in de rug volg ik de Rhône tot aan Port de l'Epervière, de idyllische jachthaven van Valence. Ik installeer mij er op een terrasje langs het water en geniet bij een glas witte wijn van het uitzicht op de bergen aan de overkant van de Rhône. Een bootje sputtert de haven uit richting Middellandse Zee. Ondanks de tijd van het jaar heerst hier nog een echte vakantiesfeer. Op de terugweg naar de stad is de mistral gaan liggen en het kwik haalt met gemak zomertemperaturen. Op Place des Clercs bij Pierre Chauvet - een van de beste chocolatiers van de regio - kom ik weer op kracht van m'n fietstocht met een stevige chocolat chaud waarin m'n lepel letterlijk recht blijft staan.
 |
| Musée de Valence. |
A museum with a view. Zelfs zonder cafés en terrasjes is Place des Ormeaux - naast de Saint-Apollinaire - een van de mooiste pleintjes van de stad. De kathedraal wordt er subliem weerspiegeld in de moderne façade van het Musée de Valence en de rust op het plein is ongehoord. In het museum word ik sprakeloos van de geniale manier waarop het oude bisschoppelijke paleis werd geïntegreerd in de moderne architectuur. Ik wandel er door meer dan 2000 jaar lokale geschiedenis, van de prehistorie en de Romeinse kolonie Valentia over de Middeleeuwen tot de moderne tijd.
 |
Musée de Valence.
|
Heel indrukwekkend is de immense, gerestaureerde Romeinse mozaïek Les Travaux d'Hercules et Orphée charmant les animaux. Ook de kunstcollectie - met landschapskunst als rode draad - mag er best wezen. De prachtige collectie sanguines en doeken van Hubert Robert, alias Robert des ruïnes, is ronduit uniek. Deze 18e eeuwse Parijse kunstenaar schilderde vooral imaginaire landschappen en was betrokken bij de transformatie van het Louvre tot museum. Toch is voor mij het hoogtepunt van het museum, zelfs letterlijk, het belvédère op de hoogste etage, waar ik mateloos geniet van het spectaculaire 360° panorama over de Rhônevallei.
 |
Contrasterende texturen in Les Flaveurs.
|
Gastronomie tegen de sterren op. Valence mag dan een middelgrote stad zijn, uitstekende restaurants vind je er volop. 's Avonds schuif ik aan tafel bij Les Flaveurs van de jonge sterrenchef Baptiste Poinot die vooral werkt met lokale ingrediënten van kleine producenten. Het moderne maar warme interieur van zijn restaurant in la Grande Rue is al meteen een goede appetizer. Bij de proevertjes vooraf maakt de garçon er een spelletje van. Hij laat me raden wat ik eet, maar keer op keer zit ik er naast. Ik laat me verrassen door een menu op basis van lokale vissoorten en zeevruchten, gerechten die de chef met veel precisie verwerkt tot kunstwerkjes met contrasterende texturen. Ook de wijn - een witte Crozes Hermitage Domain de Roure - is een schot in de roos.
ginko.jpg "Anne Sophie Pic Valence") |
Eenvoud en smaak typeren de keuken van Anne-Sophie Pic.
|
Naast Baptiste Poinot heeft Valence nog twee sterrenchefs. Masachi Ijichi doet zijn culinaire ding in La Cachette in Rue des Cévennes, maar de gastronomische hoogvlieger van Valence is Maison Pic, de sterrentempel van Anne-Sophie Pic op Avenue Victor Hugo. Als student had Anne-Sophie haar zinnen gezet op een carrière in de luxe industrie, maar na de dood van haar vader in 1998 nam ze halsoverkop Maison Pic over dat ze intussen uitbouwde tot een echt imperium. Behalve Maison Pic heeft de charismatische chef nog een bistro (Le 7) en een kokschool (Scook) in Valence en sterrenrestaurants in Parijs en Lauzanne. Vandaag is ze met troeven als 'eenvoud en smaak' de enige vrouwelijke (Franse) chef met drie Michelinsterren op haar palmares.
 |
Denis Maurin van Maison Nivon met een pogne en een Suisse.
|
De zoete Zwitser. Bij Maison Nivon naast m'n hotel is het de hele dag drummen. De kleine patisserie is een begrip in Valence want al meer dan 150 jaar schuiven hier lokale zoetigheden uit de oven. 'Met Pasen staat er een lange rij tot buiten te wachten voor een Suisse' lacht Denis, de sympathieke patron. Le Suisse is een zandkoek in de vorm van een Zwitserse wacht die volgens de legende verwijst naar paus Pius VI die in 1799 in Valence stierf. Ook voor een pogne, een soort brioche geparfumeerd met fleur d'oranger, staan de mensen graag in de rij. Denis bakt ze in alle maten. 'De grootste wegen vier kilo' zegt hij terwijl hij me een stuk pogne en un petit Suisse voorschotelt. Ik krijg er zelfs een koffie bij aangeboden, want misschien nog meer dan zijn gebak typeert de gastvrijheid van Denis de bijzonder vriendelijke Valentinois.
© WG - DICHTBIJ & VER WEG 2015 (foto 12: Maison Pic Valence)
Valence praktisch:
Vervoer: Ik reed met de TGV in 4 uur van Brussel naar Valence. Afstand: 830 km. Drie rechtstreekse verbindingen heen en terug per dag. Snel en goedkoop. Info: www.nmbs-europe.com
Info over Rhône-Alpes: www.rhonealpes-tourisme.com
Overnachten: www.hotelvalence.com
Fietsen: Fietsen kan je huren bij Carbon Zero, naast het station van Valence, rue Denis Papin, 24: www.carbone-zero.fr
Overnachten: www.hotelvalence.com
Fietsen: Fietsen kan je huren bij Carbon Zero, naast het station van Valence, rue Denis Papin, 24: www.carbone-zero.fr
Geen opmerkingen