CURACAO VOOR FOODIES: MASHA DUSHI!

markten, Curaçao, Willemstad, Marshe Bieu, restaurants, gestoofde leguaan, yuana, krioyo, Creoolse keuken, kadushi, cactussoep, Bon apetit, okrasoep, funchi, tutu, markt Sha Caprileskaai, masha dushi, snèks en truk'i pan, Polarbier, pastechi, pica, keshi Yena, Jan thiel baai, Jaanchi, Blue Curaçao, Netto Bar, Tamboe, Kunuku huisjes

Het Antilliaanse eiland kreeg zowat de hele wereld over de vloer, maar de Nederlanders bleven. Het resultaat is een vrolijke multiculturele smeltkroes en een verrassende keuken, waarin maar liefst 40 culturen hun zegje hebben. Gerenommeerde koks vanuit de hele wereld die zich op het eiland vestigen zorgen er voor culinaire hoogstandjes. Daardoor vallen ook steeds meer Belgische gourmands voor Curaçao, een eiland waar de zon een constante is en je met iedereen Nederlands kan praten.

Marshe Bieu in Willemstad

Yuana, gestoofde leguaan het is weer eens iets anders. De beste plek om deze enorme hagedis te proeven is de Marshe Bieu, een oude overdekte eetmarkt in Willemstad. Het is een populaire stek, waar de locals tijdens hun middagpauze even ontsnappen om er Krioyo, hun favoriete Creoolse gerechten te eten. De parfums van exotische stoofpotjes en gebakken vis komen me al van buiten tegemoet. Achter het enorme aanrecht, dat de lengte van de hele markt inneemt, bereiden verschillende goedlachse dames quasi dezelfde gerechten. Vorige keer at ik bij Yvonne op aanraden van een paar lokale madammen een stoofpotje van leguaan en kadushi: cactussoep. Kadushi, een oud slavengerecht, is hier minstens even populair als biefstuk friet bij ons.

Kadushi, een kleverige maar lekkere cactussoep

Vandaag laat ik me door Camille meetronen. Ook nu prijkt het soepje weer op elk menu. Maar dit keer laat ik Camille kiezen. Ze laadt de hele tafel vol met plaatselijke lekkernijen uit de potten van Zus di Plasa. Bon apetit, lacht ze. En een goeie appetijt zal ik nodig hebben. Voor me staat heerlijk gegrilde vis, funchi (een soort polenta), tutu (griesmeel met bonen en kaneel), een geitenstoofpotje, geit is erg populair in Curaçao, lekkere groenten en okrasoep, al even kleverig als de cactussoep. Bij al dat lekkers horen sowieso gebakken banaan, zoete aardappelen, rijst én bonen. Ik kan geen pap meer zeggen.

gestoofde leguaan, het is eens wat anders

Masha dushi. Op de drijvende markt aan de Sha Caprileskaai prijzen Venezolaanse schippers (Venezuela ligt er slechts 60km vandaan) luidkeels en met de nodige humor hun mooi uitgestalde groenten en fruit aan. Locals doen hier gretig hun inkopen want op Curaçao groeit weinig, alles wordt ingevoerd. Toch heeft dit eiland een enorme gastronomische reputatie opgebouwd. Zowat alle nationaliteiten hebben bijgedragen tot de unieke fusionkeuken van Curaçao. Zelfs een paar Belgen doen daar vrolijk aan mee. Bij de Brugse Patricia Brunswyck at ik een jaar of twee geleden pompoensoep met mosselen. Ze liet ze als echte Belgische geregeld overvliegen en de Curacaoers waren er dol op. Nu brengt ze een keuken met invloeden uit zowat alle hoeken van de wereld. Ook stoba’s staan bij haar op het menu. Want het Jan Thiel strand waar haar Classics is gevestigd mag dan een plek zijn waar veel toeristen komen, de Curacaors zelf tafelen ook graag. Willemstad is dé plek voor foodies. De vele gastronomische restaurants in de hoofdstad zitten constant vol. Een van de mooiere plekken is De Gouverneur. Je kijkt er uit op de kleurrijke Handelskade, er is een erg leuke tuin en ik eet er fantastisch. Elk gerecht wordt er opgediend als een kunstwerkje en is bovendien masha dushi (erg lekker).

Het chique restaurant: De Gouverneur in Otrabanda

Snèks en truk’i pans. Als je als de locals wil eten kan je niet om de truk’i pans en de snèks heen. In de truk’i pan (broodtruck) eet je, ondanks de benaming, bijna alles behalve brood, wel alle soorten vlees en ingewanden. Je vindt deze rijdende eetkramen meestal op parkeerterreinen. En al lijken ze op een frietkot, er wordt meer gegrild dan gefrituurd. Ideaal om je nachtelijke honger te stillen want ze gaan pas open als de meeste restaurants sluiten. Ik waag me aan dikke cajunfrieten met een laagje maïsmeel, gerold in cajunkruiden en ben aangenaam verrast. In de snèks, kleine huisjes vaak met golfplaten dak, veel grafitti en enkele plastic tafeltjes, kan je ontbijten, lunchen of dineren, enkel lokale gerechten. Je vindt ze op zowat elke straathoek. Een dame die net een ‘kabritu stoba’ (een stoofpotje van geit) bestelde, beweert dat ze het voor die prijs zelf niet kan klaarmaken. Buurtbewoners komen er samen om een glas rum of Polarbier te drinken, te eten, naar muziek te luisteren en de nieuwtjes van de dag uit te wisselen. Het lijkt alsof er thuis weinig wordt gekookt. Ik probeer er ‘s ochtends hét Curacaose ontbijt: een pastechi, een deegpasteitje gevuld met vlees, kip of tonijn. Zelfs op dit uur staat er al een potje pica op tafel, de lokale pikante saus. De drankjes kosten amper meer dan in de supermarkt, dus er wordt tot in de late uurtjes gediscussieerd over het leven en de politiek. En zoals overal op het eiland wordt er veel gelachen.

Een late honger? De truk'i pan of snèk is de oplossing

Een Hollands-Afrikaanse kruisbestuiving. Een kleurrijke hutsepot zoals het eiland zelf, zo omschrijf je nog het best de Curaçaose keuken. Een ratjetoe van alle mogelijk invloeden, want elk volk dat hier voet aan wal zette drukte zijn stempel op wat ik vandaag op mijn bord krijg. De Nederlanders brachten stokvis, jenever, zoute haring en warmoes mee. Op het Wilhelminaplein in Willemstad kan ik bovendien een broodje kroket, erwtensoep en zelfs smoutebollen eten. Een van de populairste Curaçaose gerechten, Keshi Yena, is een Hollands–Afrikaanse kruisbestuiving. Ik zie het vaak op het menu staan, zelfs in chique restaurants als De Gouverneur, zij het dan in een gepimpte versie. Het recept stamt van de slaven die een bol Gouda vol restjes propten en hem dan de oven inschoven. Zij introduceerden ook hun stoofpotjes, zoete aardappelen, tutu, funchi en uiteraard de kadushi soep. En zij hebben hun leuke kunuku huisjes achtergelaten, waarvan er slechts een paar overeind bleven.

Fusion erwtensoep in de Beachclub Papagayo

Ook de Spanjaarden, Portugezen en Aziaten hebben de keuken beïnvloed. Die heerlijke exotische mix proef ik nog het best in het de Beachclub van het Papagayo hotel. Ik geniet er mateloos van tapas op gastronomisch niveau en krijg er de hele wereld in kleine hapklare porties voorgeschoteld. Het infinity zwembad en de gastronomische eettentjes maken van Jan Thiel Baai het meest eigentijdse strand. Met nog een Belg, Franky Van Dierendonck, die al 10 jaar zijn beste beentje voorzet in een van de populairste tenten op dit hippe strand: Zest. Hij heeft gekozen voor een Mediterrane keuken die blijkbaar door velen wordt geapprecieerd. Ik eet er een heerlijke bouillabaisse.

Traditioneel en modern mixen uitstekend in Curaçao

Sprekende menukaart. Zelfs in het Christoffel Nationaal Park word ik geconfronteerd met eten. Als mijn gids de kadushi cactus aanwijst krijgt hij zichtbaar het water in de mond. De populaire cactussoep is zijn lievelingsgerecht. ‘Je kan er kip in gooien, garnalen, gedroogde vis, vlees, of alles tegelijk,’ lacht hij. Vroeger werd het vaak gegeten met varkensstaart. Kadushi wordt ook aan varkens gevoed want het maakt het vlees minder vet. Aan de Palu di lele boom laat hij me zien hoe de slaven van de witte takjes een primitieve handmixer maakten. Ik herinner me ze van op de markt. Ze worden nog steeds gebruikt. Omdat we vlakbij Jaanchies zijn, spring ik daar binnen voor een lunch. De traditionele keuken met o.a. darmsoep biedt gelukkig ook meer acceptabele alternatieven zoals de ‘papaya stoba’, draadjesvlees en heel wat vis en zeevruchten. Jaanchie, de eigenaar speelt voor sprekende menukaart. Hij doet het zelfs op rijm. Dezelfde lekkere, maar zware lokale keuken vind ik later ook in Dokterstuin, een erg mooi plantagehuis met een tuin vol nog levende leguanen.

keuze in overvloed voor een goeie bouillabaisse

Blue Curaçao. Niet alleen eten is een industrie op zich op dit tropische eiland. In een van de vele mooie landhuizen die Curaçao telt , Chobolobo, wordt al sinds 1946 de zoete blauwe likeur Blue Curaçao geproduceerd. Met dank aan de Spanjaarden die hun lekkere Valencia sinaasappel hier zagen veranderen in een bittere groene vrucht met veel teveel pitjes. De aromatische schil van de mislukte sinaasappel werd de basis van de beroemde Blue Curaçao, het bekendste product van het eiland, waar ze jammer genoeg nooit een patent op namen. Je vindt tegenwoordig overal Blue Curaçao, maar de enige echt komt uit deze eerder kleine werkplaats. Er zijn nu ook varianten op het felblauwe drankje, ik proef er Curaçao met koffie, chocolade en met sinaasappel. Maar voor de vele cocktail shakers op deze wereld blijft de blauwe Curaçao een onmisbaar ingrediënt. Nog een drankje om uit te proberen is de rom bèrdè, een felgroene rum. Er is maar één plek waar je het kan drinken en dat is Netto Bar, de oudste bar van het eiland die al sinds 1954 bestaat en vol hangt met voetbalmemorabilia, maar wat een sfeer.

de enige echte Blue Curaçao in landhuis Chobolobo

Het taboe van de Tamboe. Op een culinaire trip hoort minstens één kookles. Die krijg ik van de kleurrijke Jeritza Beaumont van Curaçao Delights, befaamd om haar lekkere gebak. Ze toont me trots een kartonnen Kunuku huisje dat ze ontwierp om de typische Curaçaose Bolo Pretu (zwarte cake) in te verpakken. In het oude slavengebak gaat een mengsel van gebrande suikersiroop, veel kruiden en gedroogd fruit. Op aanraden van Jeritza giet ik er een flinke scheut Blue Curaçao bij en met de rum hoef ik evenmin zuinig te zijn. Het resultaat is een erg zoete, maar rijk smakende cake. Terwijl ik het deeg bereid van een ander populair gebak, de cashupete (cashewtaart,) een caloriebom met maar liefst 750gr noten, loopt de hele buurt af en aan. ‘Zon, vreugde en vrienden zijn altijd welkom in dit huis,’ lacht Jeritza. Dylene, de vrolijke 60+ buurvrouw, begint meteen bij het binnenkomen te heupwiegen op de radiomuziek, want Curaçao heeft ritme en hoe. ‘Ken je Tamboe,’ vraagt ze ondeugend. ‘Een erfenis van de Afrikaanse inwijkelingen’. In de snèks werden vroeger scheldpartijen gezongen: expressieve teksten begeleid door uiterst sensuele dansbewegingen.‘Tamboe was jarenlang taboe, maar sinds kort mag het weer. Omdat het tot de traditie hoort,’ lacht ze, terwijl ze gretig een paar cashewnoten in haar mond propt.

Meer Curaçao op onze blog: 13 must sees in Curaçao.

Hoe:

Ik vloog er naar toe met de bijzonder comfortabele Dreamliner van Arkefly. Dagelijkse vluchten Schiphol (Amsterdam)-Curaçao, heen en terug vanaf 549 euro: www.arkefly.nl/vliegtickets/vluchten/curacao

Thalys: Vanuit Brussel met de Thalys naar Schiphol duurt 1u32. Als je je tickets heel vroeg boekt kan het vanaf 29€. www.thalys.com

Ik logeerde in:

Floris Suites: een hotel met een aangenaam zwembad en een goed restaurant in de Piscadera Baai, vlakbij het strand. Reserveer de nieuwe kamers, de andere zijn verouderd. In de loop van 2015 worden àlle kamers modern en luxueus: http://fave.co/1Cu7UDQ

Info over Curaçao: www.curacao.com/nl/

Mijn eetadresjes:

Zest: De Belgische fijnproeverschef Franky van Dierendonck kookt er Mediterraans, www.beach-restaurants.com

Classics bar en restaurant: in Livingstone Jan Thiel resort: gerund door de Brugse Patricia Bruynswyck. www.classicscuracao.com

Blues Bar: in het Avila hotel. Specialiteit zijn Pinchos: enorme brochetten, zowel van vlees als vis. Donderdag live jazz en blues. www.avilahotel.com

De Gouverneur: Chique tent op Otrabanda, met uitzicht op de Handelskaai. Erg lekkere fusion keuken met enkele typische eilandspecialiteiten. www.de-gouverneur.com

Sonesta Kura Hulanda: een hotel dat een dorp in de stad is, met cafeetjes en terrassen waar je lekker en vooral rustig kan eten. Halfweg 2015 komt er ook een gastronomisch restaurant met de beroemde Latijns-Amerikaanse Rausch broers als chefs. www.Kurahulanda.com

Dokterstuin: Traditionele Creoolse keuken, op de weg naar Westpunt.

Jaanchies: Traditionele Creoolse keuken in Westpunt.

Netto Bar: de oudste bar van de stad (1954). Heel sfeervol. Je moet er de felgroene rum proberen: Rom Bèrdè. Breedestraat in Otrabanda www.nettobar.com

PRAKTISCH

Documenten: Een internationaal paspoort dat nog 6 maanden geldig is, geen visum.

Geld: 1 euro = 2,20 Antillaanse gulden (Ang) (december 2014), dollars worden overal aanvaard, euro’s niet. Kredietkaarten kan je overal gebruiken.

Taal: iedereen spreekt Nederlands (officiële taal), daarnaast wordt ook Engels, Spaans en Papiamento gesproken.

Klimaat: Curaçao is een bestemming voor alle seizoenen: het ligt buiten de orkaanzone, t° altijd boven de 25°, àls er regen valt gebeurt dat van okt. tot dec. Er zijn dan ontzettend veel muggen: muggenmelk meebrengen en sméééren.

Tijd: in de zomer 6 uur vroeger in de winter 5 uur.

WIJ ZIJN SOCIAAL: