Wie eens in de voetsporen wil treden van Holywoodsterren als Colin Firth of Nicole Kidman kan dat nu in Thailand. De film ‘The railway man’ over de bouw van de spoorweg tussen Thailand en Birma tijdens WO II, werd in 2012 voor een groot deel gedraaid in Kanchanaburi, in het gebied rond de rivier Kwai. Het is een unieke streek waar ecotoerisme voorop staat, waar je kan slapen in luxueuze tentenkampen en drijvende hotels op de rivier, met als enige getuige de jungle.
 |
De brug over de rivier Kwai zette Kanchanaburi op de wereldkaart.
|
25 Jaar geleden was Kanchanaburi nog een gebied waar ik mijn boekje Thai-Engels goed kon gebruiken. De weinige toeristen kwamen enkel voor de beroemde brug over de rivier Kwai. Maar wat waren de mensen vriendelijk. Intussen is het een druk bezochte bestemming die op vele verlanglijstjes staat en niet in het minst bij Britten, Australiërs en Nederlanders. Hun grootvaders hielpen als krijgsgevangenen, ze waren met 60.000, in vreselijke omstandigheden de ‘Death Railway’ bouwen. Samen met 200.000 Romushu, Aziatische werkslaven, moesten ze tussen 1942 en ’43 in een recordtempo (17 maanden) de 415 km lange spoorweg tussen Thailand en Birma aanleggen. De Japanners wilden immers heel Zuidoost-Azië inpakken. De omstandigheden waren vreselijk: de extreme hitte, hoge vochtigheidsgraad, honger, ziektes en de wreedheden van de Japanners zorgden ervoor dat meer dan 100.000 mensen de kampen niet overleefden. In het waargebeurde The Railway Man speelt Colin Firth de rol van Eric Lomax, een Britse legerofficier die onder dwang van de Japanners meewerkte aan de dodenspoorlijn. Lomax gaat bijna 40 jaar later, inmiddels gehuwd met Patti (Nicole Kidman), op zoek naar een van zijn Japanse folteraars om van zijn oorlogstrauma af te komen. Het is een dramatische maar erg mooie film en daar zit Kanchanaburi voor veel tussen.
 |
Nicole Kidmann was diep onder de indruk van de natuur.
|
Kanchanaburi als filmdecor. Over de film is iedereen het eens: het is een belangrijk tijdsdocument en het decor rond de Rivier Kwai, is subliem. Nicole Kidman, die maar kort ter plaatse was, was geïmponeerd door de prachtige natuur en zei dat ze de ellende van de dwangarbeiders nog kon voelen. Ik ontmoet Rod Beattie, een Australiër die eigenhandig in Kanchanaburi stad het Death Railway Museum opbouwde, een van de hotspots van de streek. De ‘Bridge on the River Kwai’ is zelfs een van de meest bezochte bezienswaardigheden van Thailand. Rod stond mee op de filmset als specialist terzake. Waar hij vooral van opkeek is dat sterren als Kidman en Firth erg gewoon deden. Kidman houdt er volgens hem zelfs een bijzonder vettige lach op na. ‘Ik heb de lokaties gekozen en ik heb de akteurs o.a.verplicht geen plastic, maar echte stenen te verslepen. ‘Ze hebben zich een ongeluk gezweet,’ lacht hij. Ik kan me er iets bij voorstellen, na een uurtje trekken door de indrukwekkende Hellfire pas, lijkt het alsof ik net gedoucht heb.
 |
Thom Kraseagrot deed nog dienst als kerk en veldhospitaal.
|
De trein is altijd een beetje reizen. Gedurende 1,5u volg ik in quasi dezelfde wagon als Colin Firth, op houten bankjes en met oude ventilators aan het plafond, de dodenspoorlijn. Het traject loopt langs steile rotspartijen boven de rivier en door suikerrietvelden. ‘It’s a sweet area now,’ lacht de gids. Ooit was het anders. Het beroemdste stuk is de brug over de Kwai rivier waar toeristen zich verdringen op kleine platforms om foto’s te nemen van de trein. Ook aan de Krasae pass waar de spoorlijn nog op de authentieke houten pijlers uit 1943 steunt, is het adembenemend mooi. De stoom moet ik erbij denken, maar verder lijkt het alsof ik door de tijd reis. Aan de Thom Krasae pass stap ik af. Als ik over de sporen loop krijg ik kippenvel, Kidman had gelijk. Thom Krasae is ook een grot die dienst deed als kerk en veldhospitaal. Nu staat er een immense boeddha, want de Thais geloven dat de zielen van de overleden krijgsgevangenen daardoor rust zullen vinden. De rotsen op de grond glinsteren alsof het net geregend heeft, maar het zijn de vele duizenden bezoekers die de grotbodem in een blinkende dansvloer omtoverden. Als de treinladingen toeristen verdwenen zijn daalt er een enorme rust neer en blijf ik over met een Thaise moeder en haar drie kinderen die wierrookstokjes aansteken. De grot hult zich in een lichte mist die alles nog net iets filmischer maakt.
 |
Hintok River Kamp.
|
Ecotoerisme troef. Ik slaap in het Hintok River Kamp, een tentenkamp middenin het regenwoud vlakbij een van de filmsets. Kanchanaburi is gekend voor zijn prachtige natuur met watervallen, dichte jungle en authentieke bergdorpjes. Ik slaap in een luxueuze tent, in een exotische tuin bovenop een krijtrots aan de rivier. Een plons in het zwembad, dat gevoed wordt door een waterval uit de bergen rondom, zorgt na een hete dag voor welgekomen afkoeling. Op het grote terras in de rivier, gebouwd op een raft, lig ik nog wat na te genieten en zie ik vissers net voor zonsondergang nog een poging doen avondeten op tafel te krijgen. Het kamp is een oase van rust die slechts af en toe verbroken wordt door een longtail boat die voorbij vaart en kikkers en krekels die qua volume mekaar naar de kroon steken. Na een traditionele Thaise massage zit ik weer vol energie. Met Pipit, mijn vogel minnende gids spreek ik de volgende ochtend al vroeg af om de tsjilpende bevolking van dit natuurgebied te ontdekken. Maar buiten een overvliegende adelaar en twee kussende love birds, zie ik niet veel. Apen en vogels houden zich schuil op het dak van de jungle. Volgens Pipit komen op dit vroege uur ook vaak olifanten baden in de rivier, maar ook die geven niet thuis. Net zoals in het noorden kan je in Kanchanaburi olifantentochten maken in het regenwoud. En vanop een olifant krijgt het leven een heel ander perspectief.
 |
Mon kinderen.
|
Avonturenpark in de boomtoppen. In Home Phu Toey, een ecohotel, laat ik me bijna verleiden tot een ziplijn parcours in de hoogste boomtoppen. Maar als ik het gegil van mijn voorgangers hoor, kies ik wijselijk voor de natuurlijke warmwaterbaden. Ontspanning haalt het van de adrenaline. Een Mon jongen die voor het hotel werkt, neemt me mee naar zijn dorpje. De Mon stam is afkomstig uit Myanmar. Hij spreekt uistekend Engels met een Australisch accent, iets wat ik niet gewend ben in Thailand. ‘Zelfstudie en toeristen,’ lacht hij. Net voor het dorp staat een tempeltje in typische Myanmar stijl middenin de jungle. Boeddha heeft een kip op schoot. De manager van het hotel, werkt alleen maar met dorpelingen uit de buurt en zorgt voor huizen en scholing. De Mon zijn erg loyaal en werken vaak hun hele leven voor één baas. Mon dorpjes zijn klein, de huizen staan op stelten en bestaan voor 90% uit bamboe, want het zijn bedreven bamboebouwers. De vrouwen hebben, zoals vaak in Myanmar, hun wangen met gele cirkels beschilderd. ‘De creme is niet alleen esthetisch, het werkt ook verfrissend en je wordt er witter van,’ lacht de jongen, ‘een doel van vele vrouwen in Zuid-Oost Azie.'
 |
Natuurlijke visspa. Op een uur rijden van de brug over de River Kwai sta ik in het Erawan National Park. De zon schijnt hevig. Het is alsof de hoge bergen het natuurpark beschermen tegen de moesson. Bijna 80% van het natuurgebied bestaat uit jungle. Olifanten, apen, slangen en massa’s vogels bevolken het woud. Ik ga zwemmen in de Erawan waterval, of zeg maar watervallen, want er zijn 7 niveaus. Het is een van de mooiste van Thailand. Op zowat elk level zijn er natuurlijke pools. Het is een flinke klim om in de zevende hemel terecht te komen, maar de rust en het uitzicht vanop het hoogste gedeelte zijn indrukwekkend. In het koude water vind ik eindelijk verfrissing. Even denk ik dat ik in een visspa terecht gekomen ben, want er sabbelen vissen aan mijn benen. Er vroeg of laat op de dag naartoe gaan helpt om de vele toeristen die op hetzelfde idee kwamen te vermijden.
 |
Jungle Rafts Floatel.
|
© M.T. DICHTBIJ & VER WEG 2014.
THAILAND PRAKTISCH:
Ernaar toe: Turkish Airlines, al 3 jaar op rij beste Europese luchtvaartmaatschappij, is een goedkope manier om naar Thailand te reizen én je kan een stop maken in Istanbul (citytrip) zonder extra kosten. Economy vanaf 617€ en business (prijs beste catering) vanaf 1986€.
www.turkishairlines.com call center 02/620 0 849 of via je reisagent
Info: www.toerismethailand.be en info@toerismethailand.be
SLAPEN:
Bangkok:
Hotel Muse: prachtig boetiekhotel: mondaine jaren ’20 sfeer: kamers vanaf 95,60€. www.hotelmusebangkok.com
Kanchanaburi:
Hintok River Camp: luxetentenkamp: promoties vanaf 80€ (half pension). www.hintokrivercamp.com
NUTTIGE INFO:
Documenten: paspoort 6 maanden geldig, geen visum.
Geld: 1€=43,8 bath (augustus 2014).
Vaccinaties: geen.
Wanneer: droog: november tot mei, februari beste-, april warmste maand.
Tijdsverschil: 5u later in de zomer, 6 in de winter.
Geen opmerkingen