zeeleeuw met jong

Het Dalistische landschap van Bartholomé. Met de vloot catamarans voor de kust van Bartholomé verbaast het me dat we slechts met twee groepjes van 15 mensen op het eiland rondlopen. De time slots die de regering heeft ingesteld werken perfect. De laatste vulkaan barstte hier minstens 100 jaar geleden uit, maar het lijkt of het gisteren was. Ik sta in een roodkleurig maanlandschap, met hier en daar een vulkanische piek en verder niets dan lavagesteente. De leegte is ontzettend rustgevend, ik wil het liefst de hele middag blijven genieten van deze Dalistische omgeving. De lava-zee en de fotogenieke 'Pinnacle Rock' een driehoekige puntige rots, die recht het water uitrijst zetten Bartholomé in mijn top drie van origineelste landschappen in deze zonderlinge archipel. Een vijfjarig Deens meisje uit de groep tilt tot mijn verbazing een enorme lavarots op. De poreuze rotsblok blijkt vederlicht. Ze zeult hem als een trotse Obelix met zich mee. Voorzichtig, want we willen de impact op de natuur tot het absolute minimum beperken. Ik blijf netjes op de loopbruggen die er op dit eiland voor zorgen dat de holle lavatunnels, gevormd door de vele uitbarstingen, ongeschonden blijven. Ik ben zo onder de indruk van het landschap dat ik helemaal geen dieren zie. Tot een kleine lavahagedis mijn aandacht trekt, een beestje dat met zijn rode borst amper afsteekt tegen de donkere achtergrond. Terug op de Athala eten we op het dek, het is snikheet. Vanavond varen we de evenaar over. De hitte en de paar cocktails zorgen voor de nodige ambiance, het is alsof ik met een paar vrienden aan het 'eiland hoppen' ben. Eén ding staat vast, morgen sta ik met de zon op, ik wil niks missen.

cactusetende 'monsters' in een Dalistisch decor

Isabela, pinguïns op de evenaar. We varen 's ochtends al vroeg met een panga rond het eiland Isabela, het grootste en meest vulkanische eiland, met zes vuurspuwende bergen waarvan er nog vijf actief zijn. De Cerro Azul bv. barstte sinds 1940 al tien keer uit. Er leven honderden reuzenschildpadden. Vanuit de kleine motorboot  zie ik er een zich langzaam voortslepen door het zand. Iets verder zitten de rotsen vol zeeleeuwen, blauwvoetgenten en lavareigers en ontdek ik mijn eerste pinguïn die me met open bek aanstaart. Hoewel ik me er in een aards paradijs waan, leek het voor de pioniers alsof ze in de hel waren beland. De bisschop van Panama ontdekte de Galapagos 500 jaar geleden en schrok zich een bult toen hij de hordes leguanen het strand zag opkruipen, hij dacht dat het zeemonsters waren en dat dit de onderwereld was. Hij ging pas echt door het lint toen ook nog bleek dat de landleguaan met het grootste gemak cactussen doorslikte. Ik ben ontzettend gefascineerd door deze afschrikwekkende beesten. En al weet ik dat ze enkel cactussen en algen op het menu hebben staan en zeker geen menselijke ledematen, ze zouden niet misstaan in een horrorfilm. Ze bewegen amper, liggen op elkaar en kijken me indringend aan. De zee lijkt intussen steeds meer op een grote kop cappuccino, enorme golven slaan schuimend te pletter op de rotsen. Overal zitten vogels. Als we nog meer pinguïns spotten vertelt Harry dat ze zich pijlsnel voortbewegen onder water. Ik neem meteen de proef op de som en ga snorkelen. Een handvol pinguïns schiet effectief weg als torpedo's. Een gigantische zeeschildpad zwemt loom onder me door, ik volg hem een tijdje, maar word afgeleid door twee zeeleeuwen die het water induiken en als bedreven balletdansers het beste van zichzelf geven.

dicht bij elkaar is warmer

Close encounter. Welgeteld één boom staat er op het strand van 'Egas Port' in Santiago, een manzanilla, een giftige appelboom. Giftig voor ons, een lekkernij voor de reuzenschildpad. Ik volg een enorm spoor dat van de vloedlijn naar de boot loopt, het lijkt alsof er een tank door het zand reed, de schildpad is spoorloos. Intussen is een koppel snorkelaars onder de boom gaan zitten. Het lijkt een bijbels tafereel, alleen de slang ontbreekt. Harry's vader werkte nog voor Dario Fegas die hier in de jaren '60 met harde hand een zoutmijn leidde. Na de sluiting werd het eiland terug natuurgebied. En daar ben ik ontzettend blij om want Santiago is oogverblindend mooi. De erosie ging er als een volleerd beeldhouwer te werk. Ik zie natuurlijk gevormde bruggen waar lepelaars op de uitkijk staan, prachtige rotspartijen en een groot aantal pools, waarin ik pelsrobben ontdek. Ze leven enkel op dit eiland. Grote kolonies leguanen  luieren op het strand volgens het 'dicht bij elkaar is warm' principe. Omdat ze algen eten die alleen in ijskoud water groeien is opwarmen tussen de maaltijden levensnoodzakelijk. In het zwarte zand vallen ze amper op, ik schrik dan ook behoorlijk als ik er over een struikel. Een 'close encounter' maar mijn tenen zitten er gelukkig nog allemaal aan.




In Darwins voetstappen. Mount Pitt op San Cristobal was het strand waar Darwin in 1835 met zijn legendarische Beagle aanlegde. De eilanden hebben door hun isolatie een heel typische fauna en flora ontwikkeld. Onder druk van het milieu ontststonden er nieuwe diersoorten, of dieren die andere methodes gebruikten om aan voedsel te geraken dan hun soortgenoten op het vasteland. 'Er zijn 14 soorten vinken die allemaal van dezelfde voorvader afstammen' zegt Harry, maar zich adapteerden om te overleven. 'It's not the strongest of the specie that survives, nor the most intelligent, but the one most responsive to change...' Hij laat het me zien, theorie wordt plots werkelijkheid: een spitssnavelgrondvink verruilde zaden en insecten voor planten en ik zie hem voor mijn neus een ei van een zeevogel leegdrinken. De cactusvink eet heel toepasselijk cactussen. Maar ik ben pas echt verbaasd als ik een vink ontdek die gereedschap gebruikt. Hij imiteert de specht door met een stokje op een boom te kloppen om er de insecten uit te lokken. Ik kan mijn ogen amper geloven, Darwins theorie in real time. Het wordt nog duidelijker als Harry een aalscholver aanwijst met veel te korte vleugels. De locale aalscholvers kunnen niet vliegen maar des te beter duiken. Darwins 'On the origin op Species' maakte de Galapagos in een klap beroemd. 

schijfcactussen op Fernandina

Fernandina, de kleuter van de archipel. 'Another day in paradise, this is your DJ Harry' klinkt het vrolijk door de intercom: 'this morning we're visiting Fernandina'. De westelijke eilanden Isabela en Fernandina zijn veel jonger dan die in het oosten. Op Fernandina is het lavalandschap dan ook indrukwekkend, er is haast geen begroeiing. In het oosten waar de oudjes vertoeven overheerst het groen. De lavarotsen zitten vol albatrossen en pelikanen, ze steken elkaar de loef af bij het duiken naar een school vissen. Het fascineert me dat de meeste dieren hier helemaal niet bang zijn van mensen. Wij waren nooit een gevaar voor hen en natuurlijke vijanden hebben ze niet. In de bosjes, op nauwelijks een meter afstand, staan twee blauwvoetgenten me aandachtig te bestuderen met hun staalblauwe ogen. Door dat ongebreidelde vertrouwen voel ik me hier veel meer een met de natuur dan op gelijk welke andere plek op aarde. Het is bijna irreëel, alsof ik figureer in een Disneyfilm. En de fotograaf in mij maakt vreugdesprongetjes. Elk eiland is compleet anders. Op het eiland Rabida ben ik helemaal weg van  het landschap dat in grote mate wordt bepaald door de felgroene schijfcactussen die scherp contrasteren met het vuurrode strand. Snorkelen is hier het summum: reusachtige mantaroggen van zo'n zes meter breed zweven als ruimteschepen onder me door. Zelfs in het warme water bezorgt me dat kippenvel.

fregat op de versiertoer

De versiertrucs van de fregat. Als we Lobos naderen klopt mijn fotografenhart alweer iets sneller want de fregatvogels zijn er op de versiertoer en dat levert spectaculaire beelden op: de mannetjes blazen hun rode krop op tot belachelijke dimensies, waardoor ze hun kop nog amper kunnen bewegen.Hoe dikker en roder, hoe meer indruk ze op de dames maken. Wanneer er niet vlug genoeg op hun avances wordt ingegaan vliegen ze ermee rond, wat me extreem oncomfortabel lijkt. Het zijn vreemde vogels en kleptomanen, want eenmaal ze het vrouwtje van hun dromen gevonden hebben en de eieren uitgebroed zijn, leren ze hun jongen voedsel uit andere nesten te stelen. Isla Lobos is een bijzonder groen eiland en overal waar ik kijk zie ik zeeleeuwen liggen. Eentje schuift brullend op me af, maar heeft het gelukkig gemunt op een soortgenoot. Ze plonzen een enorme poel in waar ze beginnen te worstelen. Als Harry met de  rest van het gezelschap gaat snorkelen zegt iets in me dat ik moet blijven. Mijn vermoeden wordt beloond. Vlakbij op de rotsen, met de oceaan op de achtergrond, zit een blauwvoetgent, een andere landt ernaast. Het duurt niet lang of het mannetje begint z'n fameuze paringsdans. Hij wipt van de ene poot op de andere, zijn macho pasjes doen me lachen maar maken bijzonder veel indruk op z'n nieuwbakken lief, want slechts een paar minuten later springt hij op haar rug. Wat volgt is een intimistisch ballet, waarna ze hun vleugels om elkaar heen slaan. Dit is zo'n uniek moment waarop ik zat te wachten. Alle geluid valt weg, het lijkt of mijn hele zijn inzoomt op deze ene scene. Het is spectaculair mooi.

parende blauwvoetgenten: een evenwichtsoefening

1. Wacht niet te lang om de Galapagos te bezoeken want het toenemende aantal bezoekers per jaar begint ondanks alle maatregelen z'n weerslag te hebben op het ecologisch evenwicht. De Galapagos staan op de rode lijst van Unesco, wat wil zeggen dat het om bedreigd erfgoed gaat. Verwacht wordt dat de regering strengere quota zal opleggen en de reizen veel duurder zullen worden.

2. Het is een absolute must om steeds de goede raad van de gids op te volgen, zodat je ecologische voetafdruk zo miniem mogelijk blijft. Op sommige eilanden mag je de paden niet verlaten, op andere dan weer wel.

3. Zoek goed op voorhand uit wat je precies wil zien en welke eilanden je wil bezoeken. Zeker naar Bartholomé gaan, het landschap zal je niet snel vergeten. Floreana is het enige eiland waar je flamingo's kan spotten. Elk eiland heeft z'n specifieke ecosysteem, landschap en dieren. 

4. Je kan alle dieren heel dicht benaderen en je hoeft zeker niet bang te zijn van de griezelig uitziende leguanen, ze doen niks.

5. Informeer waar je een lechesos kan zien, ze wordt vergeleken met een uitzonderlijk grote zonnebloem die tot wel 10 m hoog kan worden.

6. Als je geen zeebenen hebt en dus geen week op een boot wil doorbrengen, dan kan je ook logeren in enkele mooie hotels of safarikampen op één van de vier bewoonde eilanden van de bijna 60 die de archipel rijk is: Santa Cruz, San Cristobal, Floreana of Isabela. Van daaruit kan je dagtochten ondernemen. Santa Cruz is met 24.000 inwoners het drukst bevolkte eiland waar je meestal je tocht begint en eindigt. 

7. Op de bewoonde eilanden kan je paardrijden, mountainbiken, kajakken, logeren in het nevelwoud (Santa Cruz) met de 4x4 rondtrekken en zelfs surfen. 







Amazing Journeys organiseert op individuele basis een cruise (op een  luxe catamaran van 16 personen) in de Galapagos-archipel. Deze cruise kan je apart boeken of in combinatie met een reis naar Ecuador. (veelgevraagde formule) www.amazingjourneys.be

Amazing Journeys heeft drie agentschappen:

- Travel Tip te Herenthout: 014/50.20.50
- Archeon Travel te Meise: 02/270.30.10
- Riviera Reizen te Hamme: 052/47.96.94

KLM vliegt 6 x per week vanuit Brussel via Amsterdam naar Quito (Ecuador). Reserveren kan op www.klm.be
Naar de Galapagos wordt er gevlogen vanuit Quito met de plaatselijke Aerolinas Galapagos.

Athala luxecruise maakt deel uit van Haugan cruises: exclusieve catamaran met ruimte hutten mèt privé badkamer, vol pension en gids met kennis van zaken. Aan boord is alles inbegrepen behalve tips. www.haugancruises.com


Paspoort: nog 6 maanden geldig na vertrek.
Geld: de munteenheid is US dollar. Een ticket voor de beschermde Galapagos kost 100 USD + 10 USD taks.
Taal: Spaans en Quechua, aan boord spreekt de gids perfect Engels.
Klimaat: het hele jaar gunstig, in september is de watertemperatuur het koudst, in maart het warmst. Van januari t/m april valt er af en toe een bui maar de luchten zijn helder en het is warm.
Tijdzone: in onze zomer 7 u,  in de winter 6 uur vroeger dan in België.